«Αόρατα» νησιά, ορατοί κίνδυνοι: Το γεωπολιτικό παιχνίδι πίσω από το τουρκολιβυκό Μνημόνιο/ Δήλωση στο ειδησεογραφικό portal του OMEGA Channel Κύπρου

«Αόρατα» νησιά, ορατοί κίνδυνοι: Το γεωπολιτικό παιχνίδι πίσω από το τουρκολιβυκό Μνημόνιο

OMEGA Live, ειδησεογραφικό portal του OMEGA Channel Κύπρου

- H Ελλάδα χάραξε μία πολιτική στήριξης του στρατηγού Χαλίφα Χαφτάρ, ηγέτη της Ανατολικής Λιβύης, ο οποίος τότε ήταν ο βασικός αντίπαλος της κυβέρνησης της Τρίπολης.

Ωστόσο, σύμφωνα με τον πολιτικό αναλυτή και διεθνολόγο κ. Θεόδωρο Τσίκα, η Αθήνα φαίνεται να ακολούθησε μια παρακινδυνευμένη – αν όχι λανθασμένη – στρατηγική, στηρίζοντας πολιτικά και διπλωματικά έναν ασταθή και αναξιόπιστο παίκτη, τρέφοντας φρούδες ελπίδες ότι θα μπορούσε έτσι να ανατρέψει τις ισορροπίες στη Λιβύη και, κατ’ επέκταση, να ακυρώσει το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο. Να σημειωθεί ότι αυτή η πολιτική γραμμή ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη με τη στάση των περισσότερων ευρωπαϊκών κρατών, τα οποία συνέχιζαν να αναγνωρίζουν τη διεθνώς νομιμοποιημένη κυβέρνηση της Τρίπολης.

Μισή δεκαετία αργότερα, οι λόγοι και τα κριτήρια που οδήγησαν σε αυτή τη στρατηγική παραμένουν αδιευκρίνιστα. Ωστόσο, είναι σαφές ότι με αυτή την επιλογή χάθηκε πολύτιμος χρόνος και περιορίστηκαν τα περιθώρια ελιγμών της Αθήνας.

Σύμφωνα με τον κ. Τσίκα, στα παραπάνω προστίθεται και το γεγονός ότι τον Ιούνιο, η Ελλάδα δημοσίευσε στην Ευρωπαϊκή Εφημερίδα χάρτες που αφορούν την παραχώρηση δύο θαλάσσιων οικοπέδων νοτιοδυτικά της Κρήτης στην αμερικανική εταιρεία ExxonMobil — κίνηση που αφορά περιοχές σε διεθνή ύδατα.

Η απάντηση ήρθε λίγες μέρες αργότερα: η μόνιμη αντιπροσωπεία της Λιβύης στον ΟΗΕ εξέδωσε ρηματική διακοίνωση με αριθμό Α/79/600, καταγγέλλοντας επισήμως τις ενέργειες της ελληνικής πλευράς. Η προσωρινή κυβέρνηση της Τρίπολης, μέσω αυτής της διακοίνωσης, ουσιαστικά υπερασπίζεται το Τουρκολιβυκό Μνημόνιο, επιβεβαιώνοντας την πολιτική της ευθυγράμμιση με τις τουρκικές διεκδικήσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.

Όπως εξηγεί ο πολιτικός αναλυτής και διεθνολόγος, αυτή η απάντηση ήταν απολύτως αναμενόμενη, καθώς η ελληνική προκήρυξη αφορούσε περιοχές σε διεθνή ύδατα, όπου η ανάθεση δικαιωμάτων έρευνας και εκμετάλλευσης προϋποθέτει προηγούμενη συμφωνία και οριοθέτηση με τα γειτονικά κράτη — ώστε να διασφαλιστεί η νομιμότητα και να αποφευχθούν διεθνείς εντάσεις.

- Όπως εξηγεί ο κ. Τσίκας, η ελληνοτουρκική αντιπαράθεση και η πορεία που παίρνει σαφώς και επηρεάζει την πρόοδο του έργου της ηλεκτρικής διασύνδεσης (Ελλάδας-Κύπρου-Ισραήλ)

Σύμφωνα με τον κ. Τσίκα, η ελληνική πλευρά βρίσκεται απέναντι σε μία συμφωνία παράνομη και αντίθετη με το Διεθνές Δίκαιο, ωστόσο υπαρκτή. Συνεπώς, η λύση μέσω του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης βρίσκεται ψηλά στη λίστα των επιλογών.

Άλλωστε, η Ελλάδα, όσον αφορά την Ανατολική Μεσόγειο, διαθέτει ένα σημαντικό πλεονέκτημα: Την εμπλοκή πολλών περισσότερων κρατών.

Αξίζει να αναφερθεί ότι η Λιβύη έχει στο παρελθόν προσφύγει στη Χάγη – το 1982 με την Τυνησία και το 1985 με τη Μάλτα – για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών. Επομένως, σε αντίθεση με την Τουρκία, η Λιβύη δεν αποκλείεται να δεχθεί την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης.

Μια κοινή προσφυγή Ελλάδας, Τουρκίας, Κύπρου, Αιγύπτου και Λιβύης θα μπορούσε να αποτελέσει μία σοβαρή και ρεαλιστική βάση διευθέτησης, επιλύοντας οριστικά το ζήτημα της οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών στην περιοχή.

Ωστόσο, όπως επισημαίνει ο κ. Τσίκας, η Ελλάδα δεν πρέπει να εφησυχάζει. Πριν προσφύγει στη Χάγη, οφείλει να εξαντλήσει κάθε δυνατότητα διμερούς συμφωνίας με τη Λιβύη για την οριοθέτηση των θαλάσσιων ζωνών.

Όλο το ρεπορτάζ εδώ: omegalive.com.cy/ellada/aorata-nesia-oratoi-kindunoi-to-geopolitiko-paikhnidi-piso-apo-to-tourkolibuko-mnemonio/