www.politicaldoubts.com/national-and-defence/item/1152-stathera-gia-omospondiaki-lysi-sto-kypriako

ΣΤΑΘΕΡΑ ΓΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑΚΗ ΛΥΣΗ ΣΤΟ ΚΥΠΡΙΑΚΟ - 
ΓΡΑΦΕΙ Ο ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΣΙΚΑΣ 
 Η Διάσκεψη της Γενεύης για το Κυπριακό έδωσε σημαντικούς θετικούς οιωνούς για την προσδοκώμενη λύση στο Κυπριακό, παρά τις -αναμενόμενες άλλωστε- δυσκολίες και εκκρεμότητες. Η προσπάθεια για την τελική ευόδωση, στη βάση της Διζωνικής-Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, συνεχίζεται σταθερά και πρέπει να στηριχθεί από όλες τις πλευρές, χωρίς χρονοτριβές και κωλυσιεργίες.

Η χειρότερη «λύση» για το Κυπριακό, είναι η μη-λύση, η συνέχιση της σημερινής κατάστασης της πλήρους διχοτόμησης. Αυτή η πραγματικότητα μπορεί να αλλάξει μόνο με μια λύση, προφανώς ισορροπημένη και συμβιβαστική μεταξύ των δύο πλευρών. Αυτό δε μπορεί παρά να σημαίνει ότι θα υπάρχουν θετικά και αρνητικά σημεία και για τις δύο πλευρές.

Η δική μας πλευρά είναι αυτή που από το 1974 πίεζε για λύση. Οι τότε τουρκικές ηγεσίες έλεγαν ότι το Κυπριακό είχε λυθεί με την εισβολή. Αυτό που ορισμένοι αποκαλούν «υποχωρήσεις» της δικής μας πλευράς, είναι σε σχέση με κριτήρια που κάποιοι από εμάς έχουν στο μυαλό τους. Οι τουρκικές υποχωρήσεις, όμως , θα είναι έμπρακτες και πραγματικές: θα επιστρέψουν εδάφη που κατελήφθησαν με πόλεμο το 1974 και τουρκικά στρατεύματα θα αποχωρήσουν χωρίς πόλεμο.

Με τη λύση θα επιστρέφουν στον τόπο τους δεκάδες χιλιάδες Ελληνοκύπριοι πρόσφυγες. Χωρίς λύση δεν επιστρέφει κανείς. Με τη λύση όσοι δεν επιστρέφουν, θα αποζημιωθούν. Χωρίς λύση δεν θα αποζημιωθεί κανείς. Αυτά είναι τα πραγματικά διλήμματα, με βάση τα οποία θα πρέπει να αποφασίσουμε. Η λογική του «όλα ήτίποτα» οδηγεί στο τίποτα.

Επί δεκαετίες οι Τουρκοκύπριοι υπομένουν πολλά από τα τουρκικά στρατεύματα και από αρκετά μεγάλο μέρος εποίκων από την Τουρκία. Αν ακυρωθεί η προοπτική της επανένωσης μέσω ομοσπονδιακής λύσης, και άρα και η ένταξη του τουρκοκυπριακού τομέα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, η ανάγκη και η απελπισία θα οδηγήσει ακόμα περισσότερους Τουρκοκύπριους να ακολουθήσουν χιλιάδες συμπατριώτες τους στη μετανάστευση, είτε στο εξωτερικό είτε στην ελεύθερη Κύπρο.

Χωρίς λύση λοιπόν, θα προσφέρουμε το καλύτερο δώρο στους ακραίους, εθνικιστικούς κύκλους της Τουρκίας. Ξεφεύγοντας από το πρωτοφανές διεθνές ενδιαφέρον για λύση του Κυπριακού, θα μπορούν να εποικίσουν μαζικά την Βόρεια Κύπρο με εκατοντάδες χιλιάδες εποίκους από την Τουρκία, δίνοντας τους και τουρκοκυπριακές «υπηκοότητες». Και τότε ένα «δημοψήφισμα» στην Βόρεια Κύπρο, σαν κι αυτό που έστησε η ρωσική ηγεσία του Πούτιν στην Κριμαία αφού την κατέλαβαν τα ρωσικά στρατεύματα και την απέσπασαν από την Ουκρανία, θα μπορούσε άνετα να «νομιμοποιήσει» την προσάρτηση της στην Τουρκία.

Σε μια τέτοια περίπτωση, φυσικά, η Κυπριακή Δημοκρατία θα μείνει για πάντα ακρωτηριασμένη και κολοβή, όπως μετά το 1974. Αλλά και οι συνθήκες ασφαλείας για το νότιο τμήμα της, θα είναι καλύτερες με την μετατροπή της σημερινής «Πράσινης Γραμμής» σε μεθόριο με την ίδια την Τουρκία; Με τις συνθήκες αστάθειας που επικρατούν στην Τουρκία, με τουρκικό πληθυσμό στον Βορρά που θα ξεπερνά τον ελληνοκυπριακό του Νότου, αλλά και με παραμονή τουρκικών στρατευμάτων ανεξέλεγκτου αριθμού και οπλισμού;

Επείγουσα ανάγκη η ριζική ανακατανομή πόρων, εξουσιών και ανθρώπινου δυναμικού

Κεντροαριστερά: με ισοτιμία, αυτονομία και αλληλοσεβασμό

2016-01-24 16:26

ΑΡΘΡΟ ΣΤΗΝ "ATHENS VOICE"-18/11/15
Καμιά ανοχή στην τρομοκρατία!
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΣΙΚΑΣ 

www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CE%BA%CE%B1%CE%BC%CE%B9%CE%AC-%CE%B1%CE%BD%CE%BF%CF%87%CE%AE-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CF%84%CF%81%CE%BF%CE%BC%CE%BF%CE%BA%CF%81%CE%B1%CF%84%CE%AF%CE%B1

Οι βάρβαρες επιθέσεις στο Παρίσι επανέφεραν, στην πιο δραματική μορφή του, τον κίνδυνο της διεθνούς ισλαμιστικής τρομοκρατίας. Της επίθεσης ένοπλων φανατικών στους δημοκρατικούς θεσμούς, στις ανοιχτές κοινωνίες, στην ανεκτικότητα, στα δικαιώματα των γυναικών, στην ανεξιθρησκεία, στη νεωτερικότητα. Της επίθεσης εναντίον και όσων αραβικών και μουσουλμανικών χωρών αποπειρώνται –έστω και στοιχειώδη- βήματα εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων, καθώς αυτά θεωρούνται εμπόδιο για την επικράτηση των θεοκρατικών αντιλήψεων.

Δεν μπορεί να υπάρχουν αυταπάτες. Η τρομοκρατία δεν είναι «λανθασμένη» ή «ανορθόδοξη» πάλη των αδικημένων. Πρόκειται για επίθεση, βασισμένη στα πιο σκοταδιστικά και οπισθοδρομικά ιδεολογήματα, εναντίον των κατακτήσεων των πολιτών και του σύγχρονου πολιτισμού. Για την πιο επικίνδυνη μορφή ολοκληρωτισμού στις μέρες μας.

Η τρομοκρατία αποτελεί την σοβαρότερη απειλή για τα ανθρώπινα δικαιώματα, όπως το δικαίωμα στη ζωή και στην ασφάλεια. Η επιδίωξη για την πρόκληση όσο το δυνατόν περισσότερων θυμάτων, μεταξύ άμαχων και ανυπεράσπιστων πολιτών, παραπέμπει ευθέως στην φασιστική πρακτική της «συλλογικής ευθύνης και τιμωρίας». Οι συντεταγμένες, δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες, ακόμα και όταν πολεμούν μεταξύ τους, έχουν κάποιους κανόνες. Αυτοί κάποτε εφαρμόζονται και κάποτε όχι. Αλλά στις κοινωνίες μας και στη διεθνή κοινότητα υπάρχουν όργανα ελέγχου των παραβιάσεων και επιβολής κυρώσεων. Πράγματα άγνωστα στις ολοκληρωτικές πρακτικές των τρομοκρατών.

Δεν πρέπει να ταυτίζονται, η φύση και οι επιδιώξεις της τρομοκρατίας, αφενός, με κάποιους παράγοντες που αξιοποιούνται στην ενίσχυση της δράσης και της επιχειρηματολογίας της, αφετέρου. Μπορεί η φτώχεια να ευνοεί, ως ένα βαθμό, την στρατολόγηση στην τρομοκρατική δράση, αλλά η φτώχεια δεν είναι αυτή που γεννά την τρομοκρατία. Για να οδηγηθεί κάποιος στην τρομοκρατική δράση, πρέπει να επιδράσει ιδεολογικός παράγοντας, στην περίπτωση μας ο ισλαμικός ριζοσπαστισμός και φονταμενταλισμός. Μια ακραία, δηλαδή, και αντιδραστική ερμηνεία του Ισλάμ από μικρή μειοψηφία μουσουλμάνων, η οποία –υπό ορισμένες συνθήκες- μετατρέπεται σε επιθετικό φανατισμό, τον ισλαμο-φασισμό.

Η άποψη ότι, η επίλυση διεθνών προβλημάτων αρκεί για την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας, δεν ευσταθεί. Διότι οι τρομοκράτες είναι αντίθετοι προς τις επιδιώξεις για υπέρβαση των συγκρούσεων. Στο Ιράκ αντιστρατεύονται κάθε προσπάθεια συνεννόησης των πολιτικών, εθνοτικών και θρησκευτικών παρατάξεων. Στο Αφγανιστάν αγωνίζονται για την παλινόρθωση του τυρρανικού καθεστώτος των Ταλιμπάν. Στο Παλαιστινιακό, υπονομεύουν τις προσπάθειες της παλαιστινιακής ηγεσίας για συμβιβαστική λύση με το Ισραήλ. Είναι άξιο επισήμανσης, άλλωστε, ότι όσοι ενέχονται στις τελευταίες επιθέσεις, δεν κατάγονται, ούτε από το Ιράκ, ούτε από το Αφγανιστάν, ούτε από την Παλαιστίνη, ούτε από την Τσετσενία.

Ας είμαστε σαφείς. Δεν θα αντιμετωπιστεί η τρομοκρατία «μόνο αφού ο κόσμος γίνει δίκαιος», αλλά η ίδια η αντιμετώπιση της τρομοκρατίας είναι απαραίτητο στοιχείο για έναν δικαιότερο κόσμο. Η συντριβή της προϋποθέτει τη διεθνή συνεργασία. Είναι αναγκαίο να χρησιμοποιηθούν όλα τα μέσα: στρατιωτικά, αστυνομικά, δικαστικά, νομοθετικά, πολιτικά, ιδεολογικά, οικονομικά, διπλωματικά.

Η χρήση αυτών των μέσων επιβάλλεται, βεβαίως, να γίνεται με κανόνες, τόσο εσωτερικού, όσο και διεθνούς δικαίου, να αποφασίζεται δημοκρατικά και να ελέγχεται κοινωνικά, με σεβασμό των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Οι δημοκρατικές κοινωνίες δεν πρέπει «να χάσουν την ψυχή τους», στην προσπάθεια καταπολέμησης της τρομοκρατίας. Η επαγρύπνηση για τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν πρέπει να μειωθεί. Είναι αναγκαίο να συνδυάζεται ισορροπημένα η αποτελεσματικότητα των κρατικών μηχανισμών με το κράτος Δικαίου.

Φυσικά, αποτελεσματικότητα χωρίς δημοκρατικές εγγυήσεις είναι απαράδεκτη, από την άλλη όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η τρομοκρατία είναι ασύμβατη με τα ανθρώπινα δικαιώματα. Να διαφωνήσουμε με την τρομοϋστερία, και με όσους βαφτίζουν ως «τρομοκρατία», ο,τιδήποτε δεν τους αρέσει αδιακρίτως. Και παραλλήλως, να αποφύγουμε να χαρακτηρίσουμε με ευκολία, ως «αντιδημοκρατική», οποιαδήποτε προσαρμογή των κρατικών θεσμών και μηχανισμών στις νέες, εξελιγμένες δυνατότητες και οπλοστάσια των τρομοκρατών. Να αποφασίσουμε κοινά μέτρα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τον ΟΗΕ, χωρίς προκαταλήψεις, και δίχως να μας διαφεύγει ποτέ ότι ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τα δικαιώματα είναι ο θρησκευτικός φονταμενταλισμός.

ΜΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ, ΥΠΕΡ ΤΟΥ "ΝΑΙ" ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ, 240 ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΠΟΥ ΣΗΜΕΡΑ ΑΝΗΚΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΑΦΟΡΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ, ΤΗΝ ΟΠΟΙΑ ΣΥΝΥΠΟΓΡΑΦΩ ΚΙ ΕΓΩ
....................................................................................
"Υποστηρίζουμε το ΝΑΙ, πιστεύοντας ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος για τη διάσωση της οικονομίας, για τη διασφάλιση στοιχειώδους δικτύου ασφαλείας για τους ασθενέστερους και τους μετανάστες. Το ΝΑΙ για μας σημαίνει πάνω από όλα και στήριξη της δημοκρατίας, της ευρωπαϊκής ταυτότητας κι ενός καλύτερου αύριο για την Ελλάδα."

https://red-pep.blogspot.gr/2015/07/blog-post_3.html

www.efsyn.gr/arthro/thetiko-vima-nomoshedio-alla-hrizei-veltioseon

ΑΡΘΡΟ-"Η ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ", 18/6/2015

Θετικό βήμα το νομοσχέδιο για ιθαγένεια, αλλά χρήζει βελτιώσεων

Του ΘΟΔΩΡΟΥ ΤΣΙΚΑ

Πολιτικού Επιστήμονα-Διεθνολόγου,
Τομέας Θεσμών του ΚΙΝΗΜΑΤΟΣ Δημοκρατών Σοσιαλιστών

Η Ελλάδα χρειάζεται νέο πολιτικό σκηνικό

                                                                                              Του Θόδωρου  Τσίκα*

Η χώρα μας χρειάζεται ένα νέο πολιτικό σκηνικό, που θα μπορεί να εκφράσει τις νέες ανάγκες και προσδοκίες της ελληνικής κοινωνίας, στη μετά-Μνημόνιο περίοδο.

Ένα νέο πολιτικό σύστημα που θα εκπροσωπήσει τις κοινωνικές δυνάμεις και τους πολίτες, που κατανοούν ότι η οριστική ήττα των πάσης φύσεως παλαιοκομματικών αντιλήψεων και των πάσης προελεύσεως λαϊκιστικών πρακτικών αποτελεί αναγκαία προϋπόθεση για την υπέρβαση των αδιεξόδων.

Μια ανασύνθεση του πολιτικού τοπίου είναι αναγκαία για να προωθηθούν μεγάλες τομές και βαθιές μεταρρυθμίσεις, που θα καταπολεμούν τις αιτίες που μας οδήγησαν σε επώδυνες αλλά αναγκαίες επιλογές τα τελευταία χρόνια. Για μια ριζική αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου της χώρας μας, για πλήρη ανακατανομή πόρων και εξουσιών, για αναπροσαρμογή συνηθειών και νοοτροπιών του παρελθόντος.

Με νεωτεριστικές ιδέες και καινοτόμες επιλογές, το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών που συγκροτήθηκε με πρωτοβουλία του Γιώργου Παπανδρέου, θα μπορέσει να συμβάλει αποφασιστικά σε αυτήν την κατεύθυνση.

Το πρόβλημα δεν είναι απλά να βγούμε από το Μνημόνιο. Αυτό πρέπει, φυσικά, να γίνει, προσεκτικά και με προστατευμένη έξοδο στις αγορές. Χωρίς τη βιασύνη με την οποία επιχειρήθηκε να γίνει λίγο πριν το τέλος του 2014, με μεγάλες διακηρύξεις που οδήγησαν σε άτακτη υποχώρηση από την αντίδραση των αγορών. Γι’ αυτό, χρειάζεται συναίνεση και συνεννόηση μεταξύ των πολιτικών δυνάμεων. Σοβαρότητα, ρεαλισμός και αίσθηση ευθύνης.

Το κύριο όμως είναι, πώς θα αντιμετωπίσουμε μόνιμα τα αίτια που μας οδήγησαν στην υποχρέωση να δεχθούμε το Μνημόνιο. Τις στρεβλώσεις, δηλαδή, που με ευθύνη του πολιτικού συστήματος αλλά και σημαντικών τμημάτων της κοινωνίας, είχαν γίνει αποδεκτές και ανεκτές. Τις σχέσεις «δούναι και λαβείν», από τις οποίες πολλοί ήταν ευχαριστημένοι και με τις οποίες ήταν βολεμένοι. Η «μετα-πελατειακή» Ελλάδα πρέπει να οικοδομηθεί, ακριβώς για να μην έχουμε άλλη λιτότητα, και προπάντων για να μην χρειαστούμε νέα Μνημόνια.

*Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, στέλεχος του Κινήματος Δημοκρατών Σοσιαλιστών

Καθαρές κουβέντες για το μέλλον του προοδευτικού χώρου

                                                                            Του Θόδωρου Τσίκα*

Ο προοδευτικός κεντροαριστερός χώρος, με κορμό το ΠΑΣΟΚ, αντιμετωπίζει σήμερα κίνδυνο συμπίεσης από τον δεξιό συντηρητισμό της ΝΔ και τον αριστερό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Για να μπορέσει να υπερβεί τις δυσκολίες, χρειάζεται όλοι να μιλήσουμε ανοιχτά, με καθαρές κουβέντες, σαφείς επισημάνσεις, χωρίς μισόλογα, με ειλικρινείς παραδοχές.

1) Είναι απολύτως αναγκαίο να αποφύγουμε αυταπάτες, τον εξωραϊσμό της πραγματικότητας και τις μη ρεαλιστικές εκτιμήσεις. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδωσε τη δυνατότητα στον χώρο μας «να σταθεί». Η υποχώρηση όμως των ποσοστών μας, ακόμα και σε σχέση με το «ιστορικά χαμηλότερο» αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012, αναδεικνύει σοβαρά προβλήματα και δυσκολίες. Η υποτίμηση τους θα ήταν σοβαρό λάθος.

2) Πρέπει να παραδεχτούμε ειλικρινά ότι πολλοί από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς δεν συμπορεύονται σήμερα μαζί μας. Το εύρος της προσπάθειας ήταν μικρό στο σχήμα της «Ελιάς», και συνεχίζει να είναι μικρό σήμερα.

3) Οι διαφορετικές απόψεις, οι αντιρρήσεις και οι επιφυλάξεις είναι στοιχείο ενός γνήσιου δημοκρατικού διαλόγου. Η αγνόηση τους, η «αφ΄ υψηλού» κριτική και η περιφρονητική αντιμετώπιση τους δεν συνάδουν με το ήθος της παράταξης μας και βαθαίνουν τα χάσματα.

4) Είναι επιβεβλημένο να επιδειχθεί σεβασμός στα ιστορικά βιώματα και στην πορεία, στις πολιτικές ευαισθησίες, στα πρότυπα και στα σύμβολα χιλιάδων αγωνιστών της κοινωνικής βάσης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου. Πολλοί από αυτούς έδωσαν και συνεχίζουν να δίνουν, ανιδιοτελώς, δυνάμεις και ψυχή στις προσπάθειες και στους αγώνες του χώρου.

5) Δεν μπορεί να ζητηθεί από κανένα πολιτικό σχήμα να διαλυθεί. Δεν μπορεί να ζητηθεί από κανένα σχήμα να προσχωρήσει κάπου. Δεν μπορεί να ζητηθεί  από κανένα σχήμα να συγχωνευθεί με άλλους. Ούτε μπορεί να τεθεί ως προϋπόθεση από κάποιο από τα σχήματα, να αρνηθεί την Ιστορία του, το παρελθόν του, ή τις θέσεις του.

Οποιαδήποτε προσπάθεια ακύρωσης των στοιχείων αυτών, θα οδηγήσει σε κρίση και βαθιά ρήγματα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.

6) Δεν πρέπει να υπάρξει καμία ευθεία ή πλάγια ανάμιξη ή παρέμβαση, μέσω των διαδικασιών της Δημοκρατικής Παράταξης, στα εσωκομματικά ζητήματα του ΠΑΣΟΚ. Μια τέτοια απόπειρα θα ήταν πολιτικά και ηθικά ανεπίτρεπτη, αλλά και βλαπτική για όλους. Το ΠΑΣΟΚ έχει τα δικά του θέματα, προβλήματα και αντιθέσεις. Πρέπει να αφεθεί να τα επιλύσει μόνο του και με τις δικές του διαδικασίες. Η προοπτική του ΠΑΣΟΚ είναι θέμα του κόσμου του και μόνον.

7) Έχω υποστηρίξει, από τον Ιούλιο στην Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, ότι επιβάλλεται να διοργανωθεί Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, στο οποίο θα αποφασιστούν η πολιτική, το πλαίσιο και οι διαδικασίες που θέλει να προτείνει το ΠΑΣΟΚ για την ανασυγκρότηση του προοδευτικού χώρου, καθώς και το μέλλον της παράταξης, με βάση τα νέα δεδομένα που διαμορφώνονται. Μια τέτοια διαδικασία, πέραν της αναγκαίας δημοκρατικής νομιμοποίησης, θα αναζωογονήσει τις διαδικασίες του,  δίνοντας τη δυνατότητα συμμετοχής στις αποφάσεις σε χιλιάδες ανθρώπους.

Η Κεντρική Επιτροπή του ΠΑΣΟΚ, στην τελευταία συνεδρίαση της, είχε ρητά αποφασίσει ότι, θα παρακολουθεί τις εξελίξεις γύρω από τα ζητήματα αυτά, και θα διατηρεί το δικαίωμα και τη δυνατότητα να συγκληθεί εκ νέου, ώστε να συνεκτιμήσει τα δεδομένα και να επανατοποθετηθεί. Είναι αναγκαίο οι αποφάσεις αυτές να ληφθούν άμεσα, ώστε να είναι σαφές το τοπίο και να μην εντείνονται οι ασάφειες και οι καχυποψίες.

*Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ
 

Ελληνοτουρκικός διάλογος, αντίδοτο στην ένταση

Του Θόδωρου Τσίκα*

Ο ελληνο-τουρκικός διάλογος, που αναπτύσσεται αυτήν την περίοδο, παρά τα προβλήματα και τις δυσκολίες, είναι απολύτως απαραίτητος, αναγκαίος και χρήσιμος. Είναι το μόνο αντίδοτο στην ένταση μεταξύ των δύο χωρών.

Η βελτίωση των ελληνοτουρκικών σχέσεων έχει αποδειχθεί ότι είναι προς όφελος και των δύο χωρών και έχει αποφέρει οικονομικά οφέλη, που είναι σημαντικά για την χώρα μας που ζει σε συνθήκες οικονομικής κρίσης. Η πείρα έχει δείξει ότι το καλό κλίμα ανάμεσα στις δύο χώρες, έχει αποτρέψει θερμά επεισόδια και κρίσεις «τύπου Ίμια», από το 1996 και μετά. Επίσης, οι καλές διμερείς σχέσεις αποτελούν θετικό πλαίσιο για την επίλυση του Κυπριακού.

Είναι φανερό, ότι υπάρχουν στην Τουρκία κύκλοι, που κατά καιρούς επιθυμούν δημιουργία έντασης στο Αιγαίο. Θεωρούν ότι το πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, συμπεριλαμβανομένου και του Δικαίου της Θάλασσας, δεν εξυπηρετεί τα τουρκικά συμφέροντα. Επίσης θεωρούν ότι ο πολιτικός διάλογος δεν θα αποδώσει τα αναμενόμενα, διότι δυσπιστούν προς τις προθέσεις της Ελλάδας και κυρίως προς τις προθέσεις των Ευρωπαίων, τους οποίους «βλέπουν» να χρησιμοποιούν την Ελλάδα για να εμποδίσουν την προσέγγιση της Τουρκίας με την Ευρώπη. Επιδιώκουν να αξιοποιήσουν την τουρκική υπεροπλία σε ορισμένους τομείς, ώστε να υποχρεώσουν Ελλάδα και άλλους παράγοντες να διαπραγματευθούν στο δικό τους «γήπεδο».

Γι’ αυτό ακριβώς, η Ελλάδα έχει συμφέρον να μην παρασυρθεί σε μια τακτική όξυνσης με την Τουρκία. Επιβάλλεται η μέγιστη ψυχραιμία και αυτοσυγκράτηση από την ελληνική πλευρά.Η χώρα μας δεν έχει κανένα λόγο να παγιδευτεί σε μια κλιμάκωση της έντασης, που θα την καθιστούσε μέρος του προβλήματος και θα οδηγούσε πάλι τους διεθνείς παράγοντες να την ξαναδούν σαν μια προβληματική χώρα. Εξάλλου, τίποτα δεν αποκλείει ένα θερμό επεισόδιο να οδηγήσει, με κάποιο ανεξέλεγκτο χειρισμό, σε ευρύτερη ελληνοτουρκική κρίση, που θα επέβαλε στη συνέχεια μια εξωτερική επιδιαιτησία. Και συν τοις άλλοις, θα ήταν καταστροφική για τον τουρισμό και την οικονομική προοπτικήμας, με αποθάρρυνση επενδύσεων, ανάγκη για νέα εξοπλιστικά συστήματα κλπ.

Είναι σημαντικό να συνεχιστούν, τόσο ο διμερής διάλογος για συνεργασία στα θέματα «χαμηλής πολιτικής» (οικονομία, εμπόριο, πολιτιστικές ανταλλαγές, τουρισμός κλπ), όσο και οι «διερευνητικές συζητήσεις» για τον πυρήνα των ελληνοτουρκικών σχέσεων (υφαλοκρηπίδα και συνδεόμενα συναφή θέματα). Τα «αγκάθια» που απομένουν, πρέπει σταδιακά να αφαιρεθούν για να μην αποτελούν «προσάναμμα» για πιθανή ανάφλεξη. Η πρόοδος στα θέματα του διαλόγου, πέραν του προφανούς οφέλους για τις δύο χώρες, θα αφαιρέσει επιχειρήματα από τους τουρκικούς εκείνους κύκλους που ισχυρίζονται στο εσωτερικό της γειτονικής χώρας, ότι μόνον με αντιπαράθεση είναι δυνατόν να λυθούν τα ελληνοτουρκικά προβλήματα, και θα αποδυναμώσει το ειδικό βάρος τους.

Οι κυπριακοί υδρογονάνθρακες

Όσον αφορά τη στάση της Τουρκίας σχετικά με  τις κυπριακές έρευνες για υδρογονάνθρακες, είναι προφανές ότι έχουμε να κάνουμε με μια νέα στρατηγική, καθώς το Κυπριακό συνδέεται στενά με τα ζητήματα ενέργειας στην ευρύτερη περιοχή. Αυτό σημαίνει ότι η Τουρκία, που διεκδικεί ρόλο ισχυρής περιφερειακής δύναμης, δεν μπορεί να επιβεβαιώσει αυτόν τον ρόλο, χωρίς ενεργή συμμετοχή στο ενεργειακό παιχνίδι της περιοχής.

 Η Τουρκία επιχειρεί να καταγράψει αμφισβητήσεις, στέλνοντας ένα καθαρό μήνυμα ότι χωρίς τη συμμετοχή της δεν μπορεί να γίνει τίποτα. Πάντως μια ανεξέλεγκτη κλιμάκωση από την πλευρά της δεν είναι εύκολη υπόθεση. Μπορεί να της γυρίσει μπούμερανγκ. Παρά την προσεκτική τακτική του διεθνούς παράγοντα προς την τουρκική στάση, υπάρχουν όρια που συνδέονται με ευρύτερες παραμέτρους στην περιοχή.Ουδείς μπορεί να αποδεχθεί εύκολα την ανατροπή των στρατηγικών ισορροπιών στην Ανατολική Μεσόγειο, που τελικά επιδιώκει η Τουρκία.

Η Κύπρος, προς το παρόν,οφείλει να συνεχίσει την εκμετάλλευση των κοιτασμάτων,να επιστρέψει υπό όρους στον διάλογο για την επίλυση του Κυπριακούκαι να αποφύγει λογικές όξυνσης. Να δουλέψει με τον χρόνο, το δίκαιο των απόψεών της και τον θετικό και χρήσιμο ρόλο της στην ευρύτερη περιοχή.

Είναι σημαντικό να εμπεδωθεί στην κοινή γνώμη Κύπρου και Ελλάδας, ότι μόνο η οριστική λύση του Κυπριακού, μέσω των διακοινοτικών συνομιλιών, στο πλαίσιο των παραμέτρων του ΟΗΕ για μια διζωνική-δικοινοτική Ομοσπονδία, λύση που δεν μπορεί παρά να αποτελεί έναν έντιμο συμβιβασμό, θα άρει τις αιτίες και τις αφορμές κλιμάκωσης της έντασης και θα διασφαλίσει τα μακροπρόθεσμα συμφέροντα Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων. Συνθήκες, δηλαδή, σταθερότητας, ασφάλειας, και ευημερίας με την αξιοποίησητων πλουτοπαραγωγικών πηγών του Νησιού και από τις δύο κοινότητες.

Για την αξιοποίηση των εσόδων από τους υδρογονάνθρακες, όταν προκύψουν, υπήρξε κοινό έδαφος κατά τις συνομιλίες Ελληνοκυπρίων και Τουρκοκυπρίων, από τους προηγούμενους ηγέτες των δύο πλευρών, Χριστόφια και Ταλάτ, αλλά και μνημονιακή υποχρέωση της Κυπριακής Δημοκρατίας για δημιουργία Ταμείου Υδρογονανθράκων. Αυτά τα στοιχεία, μπορούν μεταξύ άλλων να νομοθετηθούν στην Κύπρο, ώστε να επιδειχθεί ειλικρινής βούληση συνεννόησης.

*Ο Θόδωρος Τσίκας είναι Πολιτικός Επιστήμονας-Διεθνολόγος, μέλος της           

Κεντρικής  Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%B7/%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%BF%CF%84%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%BA%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CE%B4%CE%B9%CE%AC%CE%BB%CE%BF%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%B4%CE%BF%CF%84%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%AD%CE%BD%CF%84%CE%B1%CF%83%CE%B7

ΟΜΙΛΙΑ ΘΟΔΩΡΟΥ ΤΣΙΚΑ, ΜΕΛΟΥΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΑΣΟΚ, ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΟΡΓΑΝΩΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗΣ ΠΡΟΟΔΕΥΤΙΚΗΣ ΠΑΡΑΤΑΞΗΣ (2.11.2014)

1)Είναι απολύτως αναγκαίο να αποφύγουμε τις αυταπάτες, τον εξωραϊσμό της πραγματικότητας και τις μη ρεαλιστικές εκτιμήσεις. Το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών έδωσε, βέβαια, τη δυνατότητα στον χώρο μας «να σταθεί». Η υποχώρηση όμως των ποσοστών μας, ακόμα και σε σχέση με το «ιστορικά χαμηλότερο» αποτέλεσμα του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2012, αναδεικνύει τα σοβαρά προβλήματα και τις δυσκολίες. Η υποτίμηση τους θα ήταν σοβαρό λάθος.

2)Πρέπει να παραδεχτούμε ειλικρινά ότι πολλοί από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς δεν συμπορεύονται σήμερα μαζί μας. Το εύρος της προσπάθειας ήταν μικρό στο σχήμα της «Ελιάς» και είναι μικρό και σήμερα.

3)Οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί προς όλες τις "ψυχές", τις αποχρώσεις, τις απόψεις και τις τάσεις του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς καχυποψίες, χωρίς δυσπιστία, χωρίς αποκλεισμούς.

Ταυτοχρόνως, είναι επιβεβλημένο να επιδειχθεί σεβασμός στα ιστορικά βιώματα και στην πορεία, στις πολιτικές ευαισθησίες, στα πρότυπα και στα σύμβολα χιλιάδων αγωνιστών της κοινωνικής βάσης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου. Πολλοί από αυτούς έδωσαν και δίνουν ανιδιοτελώς δυνάμεις και ψυχή στις προσπάθειες και στους αγώνες του χώρου. Οι επιφυλάξεις και οι αντιρρήσεις είναι στοιχείο ενός γνήσιου δημοκρατικού διαλόγου. Η αγνόηση τους, η «αφ΄ υψηλού» κριτική και η περιφρονητική αντιμετώπιση τους δεν συνάδουν με το ήθος της παράταξης μας και βαθαίνουν τα χάσματα.

4)Η απόφαση μας προβλέπει την δημιουργία ενός σχήματος-ομπρέλα, μιας         συνεργασίας, μιας συμμαχίας, μιας συμπαράταξης αυτόνομων δυνάμεων, Κινήσεων και προσωπικοτήτων.  Επομένως: δεν μπορεί να ζητηθεί από κανένα σχήμα να διαλυθεί. Δεν μπορεί να ζητηθεί από κανένα σχήμα να προσχωρήσει κάπου. Ή δεν μπορεί να ζητηθεί  από κανένα σχήμα να συγχωνευθεί με άλλους. Ούτε μπορεί να τεθεί ως προϋπόθεση από κάποιο από τα σχήματα που συμμετέχουν, να αρνηθεί την Ιστορία του, το παρελθόν του, ή τις θέσεις του.

Η διατήρηση της αυτονομίας όσων συμμετέχουν σε μια τέτοια προσπάθεια συμπαράταξης, δεν ενδιαφέρει μόνο τις δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ. Πιστεύω ότι ενδιαφέρει και τις άλλες Κινήσεις και ανένταχτες προσωπικότητες που συμμετέχουν, αλλά και –κυρίως- όσους αποφασίσουν στο μέλλον να συνεργαστούν μαζί μας.        

Οποιαδήποτε, τυχόν, προσπάθεια άμεσης ή έμμεσης ακύρωσης ή αλλοίωσης της απόφασης αυτής, και της εσωτερικής ισορροπίας της, θα βλάψει τόσο το ΠΑΣΟΚ, όσο και την προσπάθεια συγκρότησης ενός κεντροαριστερού πόλου. Αντί να συσπειρώσει ευρύτερες κεντροαριστερές δυνάμεις, θα οδηγήσει σε κρίση και βαθιά ρήγματα στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ.

5)Δεν πρέπει να υπάρξει καμία ευθεία ή πλάγια ανάμιξη ή παρέμβαση, μέσω των διαδικασιών της Δημοκρατικής Παράταξης, στα εσωκομματικά ζητήματα του ΠΑΣΟΚ. Μια τέτοια απόπειρα θα ήταν πολιτικά και ηθικά ανεπίτρεπτη, αλλά και βλαπτική για όλους. Το ΠΑΣΟΚ έχει τα δικά του θέματα, προβλήματα και αντιθέσεις. Πρέπει να αφεθεί να τα επιλύσει μόνο του και με τις δικές του διαδικασίες. Η προοπτική του είναι θέμα των μελών του και μόνον.

6)Είχα υποστηρίξει ότι πριν από το Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, θα ήταν χρήσιμο να διοργανωθεί Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ (έστω και με τους συνέδρους του τελευταίου Συνεδρίου), που θα αποφάσιζε το πλαίσιο και τις διαδικασίες που θα πρότεινε το ΠΑΣΟΚ στους εταίρους και συνεργαζόμενους με αυτό.

Εφ’ όσον δεν αποτελούμε ενιαίο κόμμα, ούτε προβλέπεται από την απόφαση μας να γίνουμε, προτείνω: ο οδικός χάρτης των διαδικασιών, τα χρονοδιαγράμματα, η μορφή των διαδικασιών προς το Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, να τεθούν προς έγκριση στα όργανα του ΠΑΣΟΚ και όλων των συνεργαζόμενων δυνάμεων. Είναι αναγκαίο οι αποφάσεις αυτές να ληφθούν άμεσα, ώστε να είναι σαφές το τοπίο και να μην εντείνονται οι ασάφειες και οι καχυποψίες.

ΣΗΜΕΙΑ ΟΜΙΛΙΑΣ ΘΟΔΩΡΟΥ ΤΣΙΚΑ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ (12.7.2014)

Εκλογικά αποτελέσματα

-         Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών έδωσαν την δυνατότητα στον χώρο μας να σταθεί, πλην όμως συνιστούν σαφή μείωση, και μάλιστα σε σχέση με το ιστορικά χαμηλότερο εκλογικό αποτέλεσμα του κόμματος, τον Ιούνιο 2012. Αυτό πρέπει να αναγνωριστεί με σαφήνεια. Το μήνυμα των εκλογέων προς εμάς ήταν: δεν δίνουμε «λευκή επιταγή», θέλουμε ο χώρος να υπάρχει και να μην διαλυθεί, αλλά εσείς πρέπει να αναλάβετε σοβαρές πρωτοβουλίες.

-         Τα αποτελέσματα στην Αυτοδιοίκηση, ειδικά στις Περιφέρειες αλλά και γενικά, είναι ακόμα πιο ανησυχητικά. Υποστήκαμε σοβαρή ήττα και σοβαρή υποχώρηση των δυνάμεων και των θέσεων μας στην Αυτοδιοίκηση. Αυτό πρέπει να «χτυπήσει καμπανάκι κινδύνου», καθώς το ΠΑΣΟΚ αναπτύχθηκε μέσα από τις προσβάσεις του στην Αυτοδιοίκηση.

ΠΑΣΟΚ και ανασυγκρότηση Κεντροαριστεράς

-          Το μείζον θέμα είναι η συγκρότηση του τρίτου πόλου της πολιτικής ζωής από δυνάμεις του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, του φιλελεύθερου Κέντρου και της πολιτικής οικολογίας, που θα αντιπαρατεθεί με τον δεξιό συντηρητισμό της Ν.Δ. και τον αριστερό λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Μόνο έτσι θα μπορέσουμε να υπερβούμε την διασπορά των «ενδιάμεσων» δυνάμεων, να θέσουμε τη δική μας ατζέντα, να αποφύγουμε περαιτέρω συρρίκνωση στην ερχόμενη πολωμένη εκλογική αναμέτρηση, αλλά και να ισορροπήσει το πολιτικό σύστημα της χώρας.

-          Ένα ΠΑΣΟΚ μόνο του και απομονωμένο δεν θα μπορέσει να ανταπεξέλθει, αλλά και τυχόν διάλυση ή διάχυση του ΠΑΣΟΚ θα μας αποξενώσει από χρήσιμες δυνάμεις. Γι αυτό η μορφή της Δημοκρατικής Παράταξης πρέπει να είναι συμμαχία, συνεργασία, συμπαράταξη αυτόνομων κομμάτων, κινήσεων και προσωπικοτήτων, σε ισότιμη βάση και χωρίς ηγεμονισμούς.

-          Αν τεθεί από τον οποιονδήποτε πρόταση μετεξέλιξης, προσχώρησης ή διάλυσης του ΠΑΣΟΚ, αυτή δεν μπορεί παρά να συζητηθεί από το ίδιο το ΠΑΣΟΚ, μέσω Συνεδρίου του.

-          Εφόσον, ορθώς, διατηρείται η πολιτική αυτονομία και η οργανωτική αυτοτέλεια του ΠΑΣΟΚ, τόσο πριν όσο και μετά το Ιδρυτικό Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, θα ήταν χρήσιμο να διοργανωθεί πρωτύτερα Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ, ακόμα και με τους συνέδρους του τελευταίου Συνεδρίου, που θα αποφασίσει τις θέσεις και τις διαδικασίες που θα προτείνει το ΠΑΣΟΚ στους εταίρους και συνεργαζόμενους με αυτό.

-          Ο οδικός χάρης των διαδικασιών, τα χρονοδιαγράμματα, η μορφή των διαδικασιών προς το Συνέδριο της Δημοκρατικής Παράταξης, πρέπει να τεθούν προς έγκριση στα όργανα του ΠΑΣΟΚ και φυσικά και των άλλων συνεργαζόμενων δυνάμεων. Είναι αναγκαίο οι αποφάσεις αυτές να ληφθούν άμεσα, ώστε να είναι σαφές το τοπίο και να μην δημιουργούνται ασάφειες και καχυποψίες.

Βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ μιλούν για την επόμενη ημέρα της παράταξης

Βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ μιλούν αποκλειστικά στο CRASHonline.gr για το μέλλον της κεντροαριστεράς και εκφράζουν την αγωνία τους για το μέλλον της παράταξης. Το καθοριστικό ερώτημα που τίθεται είναι αν το ΠΑΣΟΚ πρεέπι να κινηθεί αυτόνομα ή με… τις ρίζες της Ελιάς.
Αναλυτικά οι τοποθετήσεις των τεσσάρων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στο CRASHonline.gr

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΣΣΗΣ ΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΑΣΟΚ ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ
«Να τελειώνουμε επιτέλους με τη Δεξιά!»
«Πρέπει κάποια στιγμή αυτός ο ιστορικός συμβιβασμός με την Δεξιά να λήξει. Αν λάβουμε υπόψη μας τα μηνύματα των Ευρωεκλογών θεωρώ ότι το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αλλάξει γραμμή πλεύσης. Να αλλάξει πρόσημο προς πιο προοδευτική αριστερή κατεύθυνση όχι για λόγους ιδεολογικούς αλλά για λόγους που ταυτίζονται με την μεγάλη ιστορία του ΠΑΣΟΚ όλα αυτά τα χρόνια. Δεν νομίζω ότι υπάρχει κανένας που διαφωνεί με αυτό το θέμα και θα πρέπει όλοι εμείς οι λίγοι που πήραμε το 8% στις ευρωεκλογές να αποτελέσουμε την μαγιά ώστε να έρθουν κι άλλοι από όλες τις προοδευτικές δυνάμεις της αριστεράς».

ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΑΡΧΙΜΑΚΗΣ – ΜΕΛΟΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟΥ ΠΑΣΟΚ
«Αν δεν μπορεί η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ να μας το πει…»
«Εμείς ως κίνηση των 75 όλα αυτά που λέγονται σήμερα τα είχαμε πει με κείμενο παρέμβαση 800 στελεχων από όλη την ΕΛΛΆΔΑ από τις 12 Οκτωβρίου του 2013 και είχαμε συγκεντρώσει πάνω από 1000 υπογραφές. Πρέπει οπωσδήποτε να πάμε σε Συνέδριο του ΠΑΣΟΚ με θέμα αλλαγή πολιτικής πλεύσης με αριστερή κατεύθυνση. Πρέπει να συγκρουστούμε με όλους εκείνους που υπονομεύουν τον εθνικό πλούτο και την πληρώνουν πάντα οι φτωχοί και οι αδύνατοι. Αν δεν μπορεί η υπάρχουσα ηγετική ομάδα να το κάνει, να το πει και να το δηλώσει για να το γνωρίζουμε. οι πολιτικές και τα περιεχόμενα είναι που καθορίζουν τις επιλογές των πολιτών και των ανθρώπων και όχι οι διοικητικές συγκολλήσεις κορυφής χωρίς περιεχόμενο και χωρίς μήνυμα. Το ιδεολογικό και το πολιτικό οπλοστάσιο της αριστεράς έχει στερέψει. Έχουν ειπωθεί όλα και με ωραίο τρόπο. Αυτό που μένει είναι να αποδείξουμε στην πράξη ότι οι πολιτικές που ασκούνται ή θα ασκηθούν παράγουν ωφέλεια για τους ανθρώπους και δημιουργούν πραγματικά μια νέα ελπίδα και μια νέα αξιοπρέπεια σε ένα κράτος που λειτουργεί με κανόνες για τα μόνιμα θύματα της κρίσης και τους πραγματικούς δημιουργούς της οικονομίας και όχι τους αεριτζήδες και τους ανθρώπους της εύκολης προσπάθειας».

ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΣΙΚΑΣ – ΜΕΛΟΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΠΑΣΟΚ
«Να διαφυλάξουμε την αυτονομία μας»
«Κύριο μέλημα πρέπει να είναι η συγκρότηση ενός τρίτου πόλου, μιας συμπαράταξης δυνάμεων του Κέντρου και της Κεντροαριστεράς για να αντιμετωπίσει τον συντηρητισμό της Ν.Δ. και τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Η συνεργασία πρέπει να αποτελείται από δυνάμεις, που διατηρούν την πολιτική αυτονομία και οργανωτική αυτοτέλεια τους. Δεν μπορεί να ζητείται από κανένα σχήμα να διαλυθεί ή να προσχωρήσει κάπου ή να συγχωνευθεί με άλλους. Ούτε μπορεί να τίθεται ως προϋπόθεση για κάποιον, να αρνηθεί την Ιστορία του, το παρελθόν του ή τις θέσεις του. Το ΠΑΣΟΚ, παρά την εκλογική μείωση του, παραμένει η μεγαλύτερη δύναμη του χώρου. Επιθυμεί ισότιμους συνομιλητές με σεβασμό στην αυτονομία τους. Χωρίς ηγεμονισμούς, αλλά ζητώντας σεβασμό από τους άλλους. Πρέπει να διαφυλάξει την αυτονομία του, να συμμετάσχει και να εκπροσωπηθεί με θεσμικό και συντεταγμένο τρόπο στις σχετικές διαδικασίες. Η στάση του ΠΑΣΟΚ, σε αυτήν την διεργασία, πρέπει να είναι: ούτε διάχυση, ούτε απομόνωση! Ούτε διάλυση, ούτε περιχαράκωση!»

ΠΑΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΙΔΗΣ – ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΠΑΣΟΚ
«Στα όργανα του ΠΑΣΟΚ, λίγοι μιλούν…»
«Η συζήτηση για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς δεν μπορεί να γίνει μέσω media και social media. Υπάρχουν όργανα, στα οποία όταν βρισκόμαστε λίγοι μιλάνε. Όσοι μετατρέπουν το μήνυμα των ευρωεκλογών σε εσωκομματική συζήτηση γύρω από τις πιθανές κομματικές συμμαχίες μετά τις εκλογές, επιλέγουν να αλλάξουν θέμα γιατί φοβούνται ότι θα μείνουν μετεξεταστέοι στις ανάγκες της κοινωνίας.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΛΟΣ

https://www.crashonline.gr/%CE%B2%CE%BF%CF%85%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%AD%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%AD%CF%87%CE%B7-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%B1%CF%83%CE%BF%CE%BA-%CE%BC%CE%B9%CE%BB%CE%BF%CF%8D/

Όραμα, σχέδιο και σοβαρότητα

        (εφημερίδα "στο Καρφί", 22-3-2014. Απάντηση στην έρευνα με θέμα: " Όροι και προϋποθέσεις για ενότητα στην Κεντροαριστερά" )                                                                 

Του Θόδωρου Τσίκα

πολιτικού επιστήμονα-διεθνολόγου,

μέλους της Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ

Τα τελευταία χρόνια, είναι βέβαιο ότι υπήρξαν λάθη, αδυναμίες, και παραλείψεις. Η κριτική αποτίμηση της πορείας είναι απαραίτητη. Αλλά αυτή δεν πρέπει να παίρνει τη μορφή απαξίωσης, γκρίνιας και μιζέριας. Τώρα θα κριθεί, αν στη νέα περίοδο επικρατήσουν δυνάμεις που επιθυμούν να διασφαλίσουν τις κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της χώρας και να ξεπεράσουν καθυστερήσεις και στρεβλώσεις. Ή αν ανακοπεί αυτή η πορεία από δυνάμεις λαϊκισμού, αναχρονισμού, δημαγωγίας, οπισθοδρόμησης και συντηρητικής παλινόρθωσης.

Η συζήτηση δε μπορεί να περιορίζεται μεταξύ στελεχών που, χρησιμοποιώντας δική τους «διάλεκτο», προσπαθούν να αποδώσουν ή να αποσείσουν ευθύνες. Αντιθέτως, πρέπει να είναι ανοιχτή σε κάθε μέλος και φίλο του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Παράταξης και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς, καθώς και να παρακινήσει σε προγραμματική ευρηματικότητα και καινοτομία.

Το αποτέλεσμα θα είναι θετικό αν όλοι σηκωθούμε λίγο ψηλότερα από το εσωκομματικό πεδίο, αν δεν περιοριστούμε σε «στενές» διαδικασίες που θεωρούνται κέντρο της Γης και αν προσπαθήσουμε να συνδεθούμε με τις προσδοκίες των προοδευτικών πολιτών. Αν αντιληφθούμε ότι η πολιτική δεν γίνεται με γκρίνιες, εσωκομματικούς υπολογισμούς και χαρακτηρισμούς, αλλά με όραμα , σχέδιο και σοβαρότητα.

ΟΜΙΛΙΑ

ΘΕΟΔΩΡΟΥ ΤΣΙΚΑ

ΜΕΛΟΣ ΤΗΣ Κ.Ε. ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ

ΣΤΗΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΣΥΝΔΙΑΣΚΕΨΗ ΤΗΣ «ΕΛΙΑΣ»

ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΥΡΩΕΚΛΟΓΕΣ

ΚΑΙ ΤΙΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΕΣ  ΚΑΙ ΔΗΜΟΤΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ

ΚΥΡΙΑΚΗ 9 ΜΑΡΤΙΟΥ 2014

                        Αγαπητοί φίλοι, αγαπητοί συναγωνιστές, συντρόφισσες και σύντροφοι, κατ’ αρχάς νομίζω ότι πρέπει να πούμε ότι η σημερινή διαδικασία έχει μια πρωτοτυπία, μια σημαντική, ενδιαφέρουσα πρωτοτυπία.

                        Νομίζω ότι είναι  η πρώτη φορά στη νεώτερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας, που διοργανώνεται μια κοινή διαδικασία, μια κοινή διάσκεψη, ένα κοινό συνέδριο από πολλούς διαφορετικούς φορείς, που διατηρούν την αυτονομία τους και έχουν κοινό εκλογικό στόχο.

                        Άλλες φορές τέτοιου τύπου εκλογικές συνεργασίες δεν γίνονταν, ή δεν γίνονταν με αυτό τον ισότιμο και θεσμικό τρόπο. Ή και εάν γίνονταν, δεν προϋπήρχαν Σώματα τα οποία προβληματίζονταν πάνω στους εκλογικούς στόχους, στο πρόγραμμα και τους υποψηφίους αυτού του σχηματισμού.

                        Υπό αυτή την έννοια, η σημερινή διαδικασία έχει ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως αποτελέσματος, μια εξαιρετική σημασία.

                        Όμως αγαπητοί συναγωνιστές και αγαπητοί σύντροφοι, πρέπει εδώ νομίζω να μιλήσουμε ανοιχτά και καθαρά.

                        Ως γνωστόν, οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Ή ίσως και οι καλοί φίλοι πρέπει να κάνουν καλούς λογαριασμούς. Έχω μερικά ερωτήματα τα οποία θα ήθελα να μοιραστούμε και φεύγοντας από εδώ, να τα σκεφτούμε.

                        Μπορέσαμε, αγαπητοί φίλοι, σε αυτή τη μέχρι τώρα πορεία μας μέχρι να φτάσουμε σε αυτό το Σώμα, να αποφύγουμε λάθη; Να αποφύγουμε άτσαλες κινήσεις; Να αποφύγουμε ενέργειες που διεύρυναν αντί να κλείνουν καχυποψίες; Αντί να αίρουν δυσπιστίες;

                        Νομίζω ότι πρέπει να απαντήσουμε "όχι". 

                       Εδώ δεν ήρθαμε για να ντοπαριστούμε, συντρόφισσες και σύντροφοι. Ήρθαμε για να προβληματιστούμε, γιατί μόνο εάν αναγνωρίσουμε τα λάθη θα μπορέσουμε, στο μέτρο πάντα του δυνατού, να επουλώσουμε τραύματα που δημιουργήθηκαν.

                        Πρέπει γι’ αυτό, αγαπητοί συναγωνιστές κι σύντροφοι, να είμαστε σαφείς. Η σημερινή συμφωνία μας, αυτή που επικυρώνουμε σήμερα, αφορά εκλογική συνεργασία μεταξύ κομμάτων και Κινήσεων που διατηρούν την πολιτική και οργανωτική αυτονομία τους, με στόχο τις ευρωεκλογές. Αυτό αποφασίζουμε.

                        Όλα τα άλλα, ειδικά αυτή τη στιγμή, συσκοτίζουν και δυσκολεύουν τις προσπάθειές μας. 

                        Δεν μπορεί να ζητείται από κανένα σχήμα να διαλυθεί. Δεν μπορεί να ζητείται από κανένα σχήμα να προσχωρήσει κάπου. Ή δεν μπορεί να ζητείται από κανένα σχήμα να συγχωνευθεί με άλλους. Ούτε μπορεί να τίθεται ως προϋπόθεση από κάποιο από τα σχήματα που συμμετέχουν, να αρνηθεί την ιστορία του, το παρελθόν του, ή τις θέσεις του.

                        Η συμφωνία μας θα είναι προγραμματική. Δεν θα αφορά το παρελθόν, θα αφορά το μέλλον, και πάνω στο μέλλον καλούμαστε όλοι να καταθέσουμε προτάσεις, ιδέες, προβληματισμούς. Εκεί, για το πώς θα προχωρήσει η μετά- Μνημόνιο Ελλάδα, θα διασταυρωθούν οι προτάσεις μας, οι θέσεις μας μέσα από γόνιμο διάλογο.

                        Με ποιο δηλαδή σχέδιο; Με ποιες προτάσεις; Με ποιες συμμαχίες θα προχωρήσουμε στις μεγάλες και αναγκαίες αλλαγές, ρήξεις και μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η μετά- Μνημόνιο Ελλάδα; 

                        Πρέπει να παραδεχτούμε, αγαπητοί φίλοι, ότι πολλοί από τον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς δεν συμπορεύονται σήμερα μαζί μας.

                        Εμείς είμαστε η πιο συγκροτημένη, η πιο σοβαρή προσπάθεια για συσπείρωση του χώρου του προοδευτικού ευρωπαϊσμού, του δημοκρατικού σοσιαλισμού, της σοσιαλδημοκρατίας, του φιλελεύθερου Κέντρου, της μεταρρυθμιστικής αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας.

                        Αλλά υπάρχουν κι άλλες δυνάμεις και προσωπικότητες, προς τους οποίους πρέπει να συνεχίσουμε να είμαστε ανοιχτοί, τόσο πριν τις ευρωεκλογές, όσο και μετά τις ευρωεκλογές. Μεταξύ αυτών θα ήθελα να αναφέρω τους συντρόφους της ΔΗΜΑΡ, που κατά τη γνώμη μου αντικειμενικά συμπίπτουν στους ίδιους στόχους με εμάς.

                        Οφείλουμε να είμαστε ανοιχτοί πρώτα απ’ όλα, αγαπητοί φίλοι, προς όλες τις "ψυχές", τις αποχρώσεις, τις απόψεις και τις τάσεις του ΠΑΣΟΚ. Χωρίς καχυποψίες, χωρίς δυσπιστία, χωρίς αποκλεισμούς. Και φυσικά ανοιχτοί προς όλες τις συνιστώσες του Κέντρου και της κεντροαριστεράς.

                        Αγαπητοί μου φίλοι και αγαπητοί συναγωνιστές, η διακήρυξη του Ευρωπαϊκού Σοσιαλιστικού Κόμματος που ακούσαμε το μεσημέρι, είναι  κατά τη γνώμη μου μια καλή βάση, που μας ενοποιεί όλους εμάς εδώ. Ενοποιεί τον προγραμματικό μας λόγο, ενόψει των ευρωεκλογών.

                        Πιστεύω όμως ότι πρέπει να αναδειχθεί ένα όραμα που να ενοποιεί αυτές τις προτάσεις συνθηματικά και "ιδεολογικά". Κατά τη γνώμη μου αυτό δεν μπορεί να είναι  άλλο από μια Ευρώπη Ομοσπονδιακή. Μια Ευρώπη πολιτικά ενοποιημένη, με κοινωνική ευαισθησία και οικολογική εγρήγορση.

                        Όσο και εάν το όραμα αυτό φαίνεται σήμερα μακρινό και όσο και αν φαίνεται δύσκολο, ίσως είναι  το μόνο όραμα που μπορεί να κινητοποιήσει πολίτες, κοινωνικές οργανώσεις, πολιτικά σχήματα στις ευρύτερες κοινωνίες σε όλη την Ευρώπη.

                        Γιατί, αγαπητοί φίλοι και σύντροφοι, οι δυνάμεις της ανεξέλεγκτης αγοράς, δεν χρειάζονται την πολιτική ενοποίηση της Ευρώπης. Η ελεύθερη κίνηση της οικονομίας, των κεφαλαίων και των προϊόντων, τους αρκεί. Οι θεσμοί που μπορεί να ρυθμίζουν αυτές τις διαδικασίες, μπορούν να τους είναι και εμπόδιο.

                        Αντιθέτως η πολιτική ενοποίηση με ευρωπαϊκούς θεσμούς είναι  απαραίτητη για να μπορούν να παρεμβαίνουν τα συνδικάτα, τα πολιτικά κόμματα, η αυτοδιοίκηση, οι μη κυβερνητικές οργανώσεις για να προωθούν πολιτικές αλληλεγγύης, τόσο ως προς τα πιο αδύναμα κοινωνικά στρώματα, όσο και στις πιο αδύναμες χώρες.

                        Τελειώνω με μια προσωπική αναφορά. Επειδή υπάρχουν κάποια δημοσιεύματα και πολλοί σύντροφοι καλοπροαίρετα με ρωτούν ή και κάποιοι με παροτρύνουν. Θεωρώ ότι η Συνδιάσκεψη θα έπρεπε τουλάχιστον να γνωρίζει τον κορμό του ψηφοδελτίου. Ή έστω τον κορμό των προτεινομένων ή διατεθειμένων να είναι υποψήφιοι στο ψηφοδέλτιο.

                        Όσο με αφορά, θα ήθελα να ενημερώσω το Σώμα της Συνδιάσκεψης, ότι είμαι διατεθειμένος να μπω στη μάχη αυτή και να μπω κυρίως στη βάσανο της επιλογής υποψηφίων για την κατάρτιση του ψηφοδελτίου. Γιατί αυτή τη στιγμή δεν υπάρχουν υποψήφιοι, είμαστε όλοι διατεθειμένοι, προτεινόμενοι να είμαστε υποψήφιοι. Είμαστε υποψήφιοι για υποψήφιοι, και επομένως πρέπει να υπάρξει μια σοβαρή διαδικασία.

                        Πρέπει όμως από σήμερα το βράδυ, τονίζω από σήμερα το βράδυ, να αρχίσει μια διαδικασία με τρία χαρακτηριστικά. 

                       Πρώτον, θεσμική διαδικασία. Από κοινά αποδεκτά πρόσωπα που θα συμφωνηθούν από όλους, που θα κάνουν την ουσιαστική δουλειά της κατάρτισης ενός σοβαρού, ισχυρού, ανανεωμένου και αντιπροσωπευτικού ψηφοδελτίου.

                        Δεύτερον. Μια διαδικασία διαφανής. Ποιοι κανόνες ακολουθούνται, ποιες διαδικασίες, ποια κριτήρια. Όλα αυτά να είναι κοινά για όλους. Δεν μπορεί όλα να εξαντλούνται σε συνεννοήσεις μεταξύ ομάδων και κινήσεων.

                        Και τρίτον κυρίως και το σημαντικότερο. Έγκαιρη διαδικασία. Αν μιλάμε για νέους και καινούργιους υποψηφίους, δεν μπορούμε να εμφανίσουμε ψηφοδέλτιο τρεις εβδομάδες πριν από τις εκλογές. Η συμμετοχή τους τότε, ειδικά αυτών των νέων και των καινούργιων, θα είναι απλώς διακοσμητική.

                        Συντρόφισσες και σύντροφοι, αγαπητοί φίλοι και συναγωνιστές, πιστεύω ότι όλοι πρέπει να δώσουμε αυτή τη μάχη με προσεκτικές κινήσεις, τηρώντας τις αναγκαίες ισορροπίες, με ανοιχτή καρδιά, προσπαθώντας να αμβλύνουμε τραύματα και προβλήματα. Οι δυνάμεις μας πρέπει να επιβιώσουν από τη μεγάλη πόλωση που θα δημιουργήσουν οι πόλοι της καρικατούρας διπολισμού μεταξύ Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ.

                        Εάν επιβιώσουν, θα μπορέσουμε όλοι την επόμενη μέρα να καταθέσουμε τότε τις ιδέες, τις προτάσεις και τους προβληματισμούς μας. Δεν θεωρώ ότι οι πολιτικές δυνάμεις και τα πολιτικά σχήματα είναι σαν τον "φοίνικα που αναγεννάται από τη στάχτη του". Αυτά είναι δύσκολα πράγματα.

                        Επομένως πρέπει να συνυπάρξουμε όλοι, με τους προβληματισμούς μας, με τις ενστάσεις μας, με τις επιφυλάξεις μας. Είμαστε παρόντες και πρέπει να είμαστε παρόντες. 

Σας ευχαριστώ πολύ.

Θόδωρος Τσίκας: Συνέντευξη στην εφημερίδα «ΝΕΑ ΣΕΛΙΔΑ» Τρικάλων

-Πιστεύετε ότι το ΠΑΣΟΚ ωφελήθηκε ή ζημιώθηκε από την απόφασή του να στηρίξει την Κυβέρνηση;

Κυρία Ζαφειροπούλου, το ΠΑΣΟΚ όταν ήταν κυβέρνηση το 2009 – 2011, παρά την ευρεία αυτοδύναμη πλειοψηφία του, επιζητούσε επιμόνως συναινέσεις για να αντιμετωπιστούν οι έκτακτες ανάγκες της χώρας. Δυστυχώς, τότε, όλα τα άλλα κόμματα το «έπαιζαν» γενναία, τζάμπα μάγκες, χωρίς να ενδιαφέρονται για το μέλλον της χώρας.

Δεν θα μπορούσε το ΠΑΣΟΚ, λοιπόν, να δείξει την ίδια ανευθυνότητα, ειδικά όταν δεν υπήρχε αυτοδύναμη πλειοψηφία κανενός κόμματος και κινδύνευε η χώρα να μείνει ακυβέρνητη, εν μέσω οικονομικής κρίσης. Κάτι τέτοιο θα σήμαινε ολοκληρωτική καταστροφή για την κοινωνία, οι μέχρι τότε θυσίες του ελληνικού λαού θα πήγαιναν χαμένες, και οι συνθήκες θα ήταν ζοφερές. Δεν μπορεί να απασχολεί τις πολιτικές δυνάμεις μόνο ένα πρόσκαιρο κόστος, αλλά πρώτα και κύρια το κόστος για την χώρα και τους απλούς πολίτες.

Η στάση του, ως προς την σημερινή κυβέρνηση, δεν σημαίνει βέβαια ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει ή δεν πρέπει να έχει τις δικές του προτάσεις και να αναλαμβάνει τις δικές του πολιτικές πρωτοβουλίες. Αντιθέτως! Έχει ήδη δείξει δείγματα επ΄ αυτού, και θα το συνεχίσει. Μέσα και έξω από την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να έχει διακριτή και σαφή πολιτική ταυτότητα, καθαρό προγραμματικό λόγο και αιχμηρές προτάσεις. Πρέπει η προσπάθεια αυτή να είναι συστηματική, σοβαρή, σταθερή και σε βάθος χρόνου. Είναι προϋπόθεση για την ανάκτηση της πολιτικής επιρροής του.


-Με τη ΝΔ τον ιστορικό αντίπαλο συνεργαστήκατε. Υπάρχει περίπτωση το ΠΑΣΟΚ να συνεργαστεί στο μέλλον με τον ΣΥΡΙΖΑ;

Σας υπενθυμίζω, ότι το ΠΑΣΟΚ, τόσο μετά τις εκλογές του Μαΐου όσο και αυτές του Ιουνίου 2012, είχε προτείνει σχηματισμό κυβέρνησης από όλες τις δυνάμεις του δημοκρατικού τόξου (εκτός Χρυσής Αυγής, δηλαδή), και είχε τονίσει ότι η συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ ήταν αναγκαία, καθώς ήταν δεύτερη δύναμη, και έπρεπε να αναλάβει τις ευθύνες του. Όταν ο ΣΥΡΙΖΑ αρνήθηκε, και προκειμένου να αποφευχθεί νέα προσφυγή στις κάλπες, δηλώσαμε ότι ήμασταν διατεθειμένοι να στηρίξουμε – ακόμα και χωρίς συμμετοχή- κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ… 

Επομένως, ανάλογα με τις περιστάσεις, τα διακυβεύματα των εκάστοτε εκλογικών αναμετρήσεων και κυρίως με βάση την ετυμηγορία του λαού, παίρνονται οι αποφάσεις. Το ζητούμενο, πάντα, πρέπει να είναι η σταθερότητα της χώρας, με άγκυρα μέσα στην ευρωπαϊκή ενοποίηση και το ευρώ, χωρίς ταλαντεύσεις, γιατί αυτό είναι προς το συμφέρον των πολιτών.


-Τελικά ποιάς μορφής θα είναι η τυχόν συνεργασία του ΠΑΣΟΚ με την ομάδα των “58” και θα μπορούσε να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στο κίνημα αυτό;

Είναι απόλυτη αναγκαιότητα να συνεργαστούν όλες οι δυνάμεις που βρίσκονται ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποφευχθεί η σύνθλιψη των «ενδιάμεσων» δυνάμεων από μια τεχνητή πόλωση της καρικατούρας διπολισμού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ. Το ΠΑΣΟΚ, έχει πρώτο απευθύνει τέτοια έκκληση, από το καλοκαίρι του 2012, και την έχει επιβεβαιώσει σε πολλές ευκαιρίες.


Έχουμε μια ευκαιρία στις ερχόμενες ευρωεκλογές, να διαμορφώσουμε ένα κοινό ψηφοδέλτιο, με βάση την προγραμματική πλατφόρμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών. Σε αυτό καλούμε να συμμετάσχουν όλες τις δυνάμεις, κόμματα –όπως η ΔΗΜΑΡ, πολιτικές κινήσεις, ομάδες πολιτών και ανένταχτες προσωπικότητες. Εκτός από τους «58», έχουν ήδη εκδηλώσει το ενδιαφέρον τους και άλλες κινήσεις της Κεντροαριστεράς, καθώς και στελέχη από τον χώρο της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, της πολιτικής οικολογίας και του φιλελεύθερου δημοκρατικού Κέντρου. Είμαστε ανοιχτοί, μέχρι την τελευταία στιγμή, σε κάθε ενδιαφερόμενο.

Η συνεργασία αυτή θα αποτελείται από δυνάμεις, που διατηρούν την πολιτική και οργανωτική αυτονομία και αυτοτέλεια τους. Δεν μπορεί να ζητείται από κανένα σχήμα να διαλυθεί ή να προσχωρήσει κάπου ή να συγχωνευθεί με άλλους. Ούτε μπορεί να τίθεται ως προϋπόθεση για κάποιον να αρνηθεί την ιστορία του, το παρελθόν του ή τις θέσεις του. Η συμφωνία μας θα είναι προγραμματική και θα αφορά συμπτώσεις για το μέλλον.

Το ΠΑΣΟΚ, παρά την εκλογική μείωση του, παραμένει η μεγαλύτερη δύναμη του χώρου. Επιθυμεί ισότιμους συνομιλητές με σεβασμό στην αυτονομία τους. Χωρίς ηγεμονισμούς, αλλά ζητώντας σεβασμό από τους άλλους. Θα διαφυλάξει την αυτονομία του, θα συμμετάσχει και θα εκπροσωπηθεί με θεσμικό και συντεταγμένο τρόπο στις σχετικές διαδικασίες.

Αν μπορούσα να συμπυκνώσω σε ένα σύνθημα τη στάση του ΠΑΣΟΚ, σε αυτήν την ενδιαφέρουσα διεργασία, θα έλεγα: ούτε διάχυση, ούτε απομόνωση! Ούτε διάλυση, ούτε περιχαράκωση!


-Κύριε Τσίκα, γιατί πιστεύετε ότι το ΠΑΣΟΚ καταρρέει όπως τουλάχιστον φαίνεται δημοσκοπικά;

Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι, όταν είσαι αναγκασμένος να περικόψεις εισοδήματα ή να επιβάλεις επιπλέον φορολογία, δεν μπορεί να είσαι δημοφιλής. Ήταν απαραίτητο, όμως, να παρθούν αυτές οι αποφάσεις, γιατί το απαίτησαν οι δανειστές, οι οποίοι ζήτησαν μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, να γίνει μια τεράστια προσαρμογή των δημόσιων οικονομικών της χώρας. Αυτό σήμαινε «βίαιη» εφαρμογή των μέτρων, αδιακρίτως και οριζόντια, και συνεπώς -σε ορισμένες περιπτώσεις- άδικη.

Χωρίς τα χρήματα των δανειστών, όμως, δεν μπορούσε να συνεχίσει να λειτουργεί η χώρα. Οι μύθοι ότι υπήρχαν αλλού χρήματα, π.χ. Ρωσία, Κίνα κλπ, κατέρρευσαν παταγωδώς στην περίπτωση της Κύπρου. Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, και οι κυβερνήσεις συνεργασίας που ακολούθησαν με τη συμμετοχή του, κατανόησαν αυτή την αδήριτη πραγματικότητα. Αναγκαστήκαμε να επιλέξουμε ανάμεσα στο επώδυνο, από τη μια, και το καταστροφικό, από την άλλη. Το παράδειγμα της Αργεντινής, που και αυτές τις μέρες, είναι ζωντανό και επανέρχεται, το αποδεικνύει. Υπήρξαν, βεβαίως, σε αυτές τις πρωτόγνωρες συνθήκες για την χώρα, λάθη, αδυναμίες, παραλείψεις. Δεν το αρνούμαστε. Πρώτοι, το αποδεχτήκαμε δημόσια. Αλλά η βασική επιλογή ήταν αναγκαστική, υπό τις περιστάσεις.

Πρέπει να πούμε, ότι ορισμένοι μας επικρίνουν όχι μόνο για αυτές τις αποφάσεις, αλλά και για ώριμες αλλαγές και μεταρρυθμίσεις, που έπρεπε να έχουν γίνει από χρόνια. Αυτές είναι απαραίτητες και πρέπει να συνεχιστούν, γιατί το όφελος για ολόκληρη την κοινωνία, θα είναι σημαντικότερο από τα συμφέροντα ορισμένων που θίγονται.

Ο ελληνικός λαός έχει τηρήσει τις υποχρεώσεις που του αναλογούσαν. Είναι η σειρά των δανειστών, να τηρήσουν τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει στις διαπραγματεύσεις και να ελαφρύνουν το δημόσιο χρέος της χώρας. Αυτό θα σημάνει σημαντική ανακούφιση της κοινωνίας. Απελευθέρωση πόρων για κοινωνικές ανάγκες, για -έστω μερική- αποκατάσταση αδικιών και ώθηση στην πολυαναμενόμενη ανάπτυξη. Δεν μπορούν να αναμένουν οι δανειστές άλλες περικοπές εισοδημάτων. Οι πολίτες είναι πλέον στα όρια τους. Και κατά τη γνώμη μου, θα πρέπει, με παράλληλη τήρηση των υποχρεώσεων της χώρας, να προχωρήσουμε σε εσωτερική ανακατανομή βαρών προς όφελος των πιο αδυνάμων, οικονομικά και κοινωνικά.

-Πιστεύετε ότι θα ήταν χρήσιμο αν το ΠΑΣΟΚ άλλαζε ονομασία, χρώματα, σύμβολα κ.λ.π.;

Δε νομίζω ότι την ελληνική κοινωνία την απασχολεί κάτι τέτοιο. Εξάλλου, δεν θέτει κανείς σήμερα τέτοιο ζήτημα μέσα στο ΠΑΣΟΚ. Το κύριο μέλημα μας, πρέπει να είναι η συγκρότηση ενός τρίτου πόλου, μιας συμπαράταξης δυνάμεων, που θα αντιμετωπίσει τον συντηρητισμό της Ν.Δ. και τον λαϊκισμό του ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι τέτοιο, θα αποκαταστήσει και την ισορροπία του πολιτικού συστήματος, καθώς σήμερα οι «ενδιάμεσες» δυνάμεις του είναι διάσπαρτες.




- See more at: https://nsnews.gr/arthra-apopseis/thodoros-tsikas-sinentefxi-stin-efimerida-nea-selida-trikalon/#sthash.9lS8SY3j.dpuf

Βασικά σημεία ομιλίας Θόδωρου Τσίκα, μέλους της Κεντρικής Πολιτικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ, στη συνεδρίαση της Κ.Π.Ε., 22/12/2013

 

1)Κεντροαριστερά

Χαιρετίζω κάθε προσπάθεια και πρωτοβουλία που αποσκοπεί στην ανασυγκρότηση και ανασύνθεση του ευρύτερου χώρου του προοδευτικού Κέντρου, της σοσιαλδημοκρατίας, της μεταρρυθμιστικής Αριστεράς και της πολιτικής οικολογίας. Είναι απόλυτη αναγκαιότητα να συνεργαστούν όλες οι δυνάμεις που βρίσκονται ανάμεσα στη ΝΔ και τον ΣΥΡΙΖΑ, ώστε να αποφευχθεί η σύνθλιψη των «ενδιάμεσων» δυνάμεων από μια τεχνητή πόλωση της καρικατούρας διπολισμού ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ.

Οι πρωτοβουλίες όμως αυτές πρέπει να αποκτήσουν την αναγκαία ΚΟΙΝΩΝΙΚH ΓΕΙΩΣΗ, που δεν υπάρχει σήμερα, και να αντιστοιχηθούν με λαϊκές ανάγκες και προσδοκίες. Ποτέ ένα μεταρρυθμιστικό αίτημα δεν μπόρεσε να προχωρήσει, χωρίς αυτές τις αυτονόητες προϋποθέσεις.

Η συγκρότηση ενός κοινού ψηφοδελτίου για τις ευρωεκλογές, με βάση την προγραμματική πλατφόρμα των Ευρωπαίων Σοσιαλιστών και Δημοκρατών, θα είναι μια σημαντικά θετική εξέλιξη.

Το ΠΑΣΟΚ, παρά την εκλογική μείωση του, παραμένει η μεγαλύτερη δύναμη του χώρου. Επιθυμεί ισότιμους συνομιλητές με σεβασμό στην αυτονομία τους. Αλλά και το ίδιο πρέπει να διαφυλάξει την αυτονομία του, και να συμμετάσχει και να εκπροσωπηθεί με ΘΕΣΜΙΚΟ ΚΑΙ ΣΥΝΤΕΤΑΓΜΕΝΟ τρόπο στις σχετικές διαδικασίες. Δεν μπορεί η διαχείριση, εκ μερους του, της υπόθεσης αυτής, να γίνει από κλειστό κύκλο και με αδιαφάνεια.

Συμφωνώ με την πρόταση για ην συγκρότηση Ομάδας Συντονισμού στο ΠΑΣΟΚ, που θα έχει την ευθύνη για τις επαφές με τα άλλα σχήματα και κινήσεις της Κεντροαριστεράς. Θεωρώ απαραίτητο σε αυτην την Ομάδα, να δοθεί η δυνατότητα εκπροσώπησης ΟΛΩΝ των «ψυχών», των απόψεων, των αποχρώσεων και των ρευμάτων  του ΠΑΣΟΚ.

 

2) Κυβέρνηση

Δεν θεωρώ ότι σήμερα υπάρχει άλλη, διαφορετική κυβερνητική λύση απο την σημερινή κυβέρνηση. Και η πολιτική και κυβερνητική σταθερότητα είναι απαραίτητες για να μην πάνε χαμένες οι θυσίες του ελληνικού λαού.

Αλλά μέσα και έξω απο την κυβέρνηση, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να αποκτήσει ΔΙΑΚΡΙΤΗ ΚΑΙ ΣΑΦΗ πολιτική ταυτότητα, καθαρό προγραμματικό λόγο και αιχμηρές προτάσεις. Έγιναν βήματα σε αυτή την κατευθυνση τον τελευταίο καιρό. Αλλά πρέπει η προσπάθεια αυτή να ειναι συστηματική, σοβαρή, σταθερή και σε βάθος χρόνου. Είναι προϋπόθεση για την ανάκτηση της πολιτικής επιρροής του.

 

3) Λειτουργία-δράση ΠΑΣΟΚ

Για να υλοποιηθούν τα παραπάνω, πρέπει να ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΤΕΙ η λειτουργία του κόμματος.  Είμαστε πιο κάτω από το επίπεδο που επιτρέπουν οι δύσκολες, αντικειμενικές συνθήκες. Είναι αναγκαία η δημοκρατική, θεσμική και συγκροτημένη λειτουργία του, με βάση κανόνες που να ισχύουν για όλους.

Χρειαζόμαστε τακτική λειτουργία της Κεντρικής Επιτροπής, αξιοποίηση όλων των μελών της, ουσιαστική λειτουργία των Τομέων Πολιτικής για την επεξεργασία των προγραμματικών προτάσεων μας και την παρέμβαση μας στην επικαιρότητα. Εχουμε ανάγκη κάθε μέλος μας, ανεξαρτήτως απόψεων, που θέλει και μπορεί να προσφέρει στο Κίνημα, σε αυτή τη δύσκολη συγκυρία.

Σαφή όρια κοινοβουλευτικής δεξιάς με την ακροδεξιά και τις φασιστικές αντιλήψεις !

Του Θόδωρου Τσίκα*

Η ανάδυση του νεο-ναζισμού αποτελεί υπέρτατο κίνδυνο, που πρέπει να αντιμετωπιστεί από ευρύτατη συσπείρωση δημοκρατικών δυνάμεων, ανεξαρτήτως των διαφορών τους. Ούτε η θεωρία των δύο άκρων, με την συμπερίληψη σε αυτά κομμάτων του συνταγματικού τόξου, ούτε οι μικροκομματικές διακηρύξεις ότι οι ασκούμενες πολιτικές οδηγούν απευθείας και μονοσήμαντα στον φασισμό, αντιλαμβάνονται τη σοβαρότητα του φαινομένου.

Ο νεο-ναζισμός είναι το «απόλυτο κακό» με παλιές ρίζες και αποτελεί κοινό αντίπαλο. Σε αυτή την προσπάθεια, έχει θέση η κοινοβουλευτική Δεξιά. Τα όρια της προς την ακροδεξιά και τις φασιστικές αντιλήψεις και πρακτικές πρέπει να είναι απόλυτα και σαφή. Είναι η μόνη «κόκκινη γραμμή» που έχει τόση και αυτονόητη σημασία. Ο ολοκληρωτισμός δεν μπορεί να γίνει ανεκτός!

Η απομάκρυνση υποστηρικτών του νεο-ναζιστικού μορφώματος προς δημοκρατική κατεύθυνση, δεν γίνεται με υποβάθμιση του φαινομένου, ή με έμμεσες εκκλήσεις συνεργασίας, αλλά με την αποκάλυψη του ρόλου του και την ήττα του, μέσω ασφυκτικής πολιτικής, κοινωνικής και ηθικής απομόνωσης των πρακτικών και ιδεών του. Τα «αντι-μνημονιακά μέτωπα» των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν μπορεί να δίνουν συγχωροχάρτι στο νεο-φασισμό, ενώ το «κλείσιμο του ματιού» ορισμένων στελεχών της Ν.Δ. προς την ακροδεξιά, αποτελεί βαρύ ολίσθημα. Βλάπτει σοβαρά τον κοινοβουλευτισμό και τη χώρα.

*Πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Το νέο blog μας έχει ξεκινήσει. Παραμείνετε συντονισμένοι σε αυτό και θα προσπαθούμε να σας κρατάμε ενήμερους. Μπορείτε να διαβάζετε νέες καταχωρήσεις σε αυτό το blog μέσω του RSS feed.

Επαναθεμελίωση της Κεντροαριστεράς

Του Θόδωρου Τσίκα * 

Ολοένα και περισσότερο κερδίζει έδαφος η άποψη ότι, είναι αναγκαίο να οδηγηθούμε στην απαρχή διεργασιών βαθιάς αναμόχλευσης του δημοκρατικού σοσιαλιστικού χώρου, της ανανεωμένης σοσιαλδημοκρατίας και της ευρωπαϊστικής Κεντροαριστεράς. Στην εκκίνηση μιας διαδικασίας επανιδρυτικού χαρακτήρα, ανασύστασης και ανασύνταξης των σύγχρονων προοδευτικών δυνάμεων της χώρας σε νέα βάση.

Είναι βεβαίως απαραίτητο, οι κινήσεις που θα γίνουν, να αφορούν τις δυνάμεις που σήμερα είναι οργανωμένες στο ΠΑΣΟΚ. Αλλά, αυτό δεν αρκεί. Θα ήταν χρήσιμο να αγκαλιάσει αυτές τις πρωτοβουλίες κάθε πολίτης και συλλογικό σχήμα, από το φιλελεύθερο Κέντρο ως την δημοκρατική και οικολογική Αριστερά, που ενδιαφέρεται για τους ίδιους στόχους. Επίσης είναι σημαντικό, ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας να αξιοποιήσουν τη δυνατότητα έτσι ώστε να συμβάλουν σε μια αφετηρία αναγέννησης της δημοκρατικής – προοδευτικής παράταξης.

Μέσα από αυτές τις διαδικασίες πρέπει, αφενός μεν, να αξιοποιηθούν θετικές κατακτήσεις που προήλθαν από μεταρρυθμιστική πνοή και σύγχρονες τομές και, αφετέρου, να απορριφθούν αναχρονιστικές αντιλήψεις, αλαζονικές συμπεριφορές και «καθεστωτικές» πρακτικές. Οι διεργασίες αυτές μπορούν να ωθήσουν σε ένα κίνημα ανανέωσης, ριζικών αλλαγών και νεωτερισμών, σε τολμηρές επιλογές και προγραμματική ευρηματικότητα, καθώς και στη διαμόρφωση συνεκτικού πολιτικού σχεδίου για μια νέα προοδευτική διακυβέρνηση της χώρας. Κυρίως, όμως, απαιτείται να οδηγήσουν σε μια προγραμματική, ηθική και αξιακή επαναθεμελίωση του ΠΑΣΟΚ, της Δημοκρατικής Παράταξης και της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.

Το ζήτημα δεν είναι να εφεύρουμε -μόνο- μια νέα οργανωτική φόρμα, που απλώς θα αθροίσει έτοιμες δυνάμεις. Η ανασυγκρότηση πρέπει να είναι το πείραμα μιας στρατηγικής στροφής. Μια πρωτότυπη προσπάθεια ανασύνθεσης και σύγκλισης, που απαιτεί αλλά και διευκολύνει την ιστορική αυτογνωσία και την αυτο-μεταρρύθμιση των δυνάμεων που θα συμμετάσχουν. Είναι μια υπόθεση που θα απαιτήσει προσφορά χρόνου, πνευματικό μόχθο και θαρραλέες πολιτικές πρωτοβουλίες.

* Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Σάββατο, 17 Αυγούστου 2013

39 χρόνια Mεταπολίτευσης: Επιτεύχθηκαν πολλά, χρειαζόμαστε όμως μια νέα ελληνική Δημοκρατία

του Θόδωρου Τσίκα

Στα «παρά ένα τεσσαράκοντα» χρόνια της Μεταπολίτευσης, επιτεύχθηκαν πολλά. Υπήρξε η καλύτερη, πιο ασφαλής, πιο δημιουργική περίοδος από την ίδρυση του ελληνικού κράτους .

Η δυναμική της, όμως, εξαντλήθηκε προ πολλού. Χρειαζόμαστε μια νέα ελληνική Δημοκρατία, με μείζονες αλλαγές.

- «Μητέρα όλων των μεταρρυθμίσεων», η μεταρρύθμιση της Δημόσιας Διοίκησης. Διαρθρωτικές αλλαγές για ένα «κανονικό» κράτος, στην υπηρεσία του πολίτη και της ανάπτυξης.


- Αλλαγή εκλογικού συστήματος. Κατάργηση σταυρού προτίμησης, βασική αιτία πελατειακών σχέσεων και διαφθοράς. Το γερμανικό εκλογικό σύστημα, ή παραλλαγή του, συνδυάζει αναλογικότητα με σταθερότητα. Εκλογή σημαντικού αριθμού βουλευτών με «λίστα» σε εθνικό επίπεδο και των υπολοίπων, σε μονοεδρικές ή ολιγοεδρικές περιφέρειες. Εκδημοκρατισμός των πολιτικών κομμάτων.

- Συνταγματική κατοχύρωση: επιπέδου αξιοπρεπούς διαβίωσης, προστασίας ανέργων, ισοσκελισμένου προϋπολογισμού, της ευρωπαϊκής προοπτικής της χώρας, χωρισμού Κράτους- Εκκλησίας , λαϊκής νομοθετικής πρωτοβουλίας.

- Έλεγχος των οικονομικών κομμάτων και πολιτικών προσώπων, από όργανα χωρίς πλειοψηφία βουλευτών.

- Αποφασιστικός ρόλος της Βουλής στην παρακολούθηση εκτέλεσης του Κρατικού Προϋπολογισμού.

- Εθνικό Συμβούλιο Εξωτερικής Πολιτικής υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας.

- Αλλαγή και αυστηροποίηση της διαδικασίας ελέγχου ευθύνης υπουργών.

- Αλλαγές στη Δικαιοσύνη, στην ταχύτητα απονομής της, στις φορολογικές δίκες, στην κρίση επενδυτικών συμβάσεων, στην επιλογή της ηγεσίας της.

------

* Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Έντυπη Έκδοση Ελευθεροτυπία, Τετάρτη 24 Ιουλίου 2013

Ευρωπαϊκός φόρος στις χρηματοπιστωτικές συναλλαγές

Κεντρικό πρόβλημα, η έλλειψη χρημάτων για δημόσιες επενδύσεις

21 Ιουλ 2013

Με αφορμή τη βία κατά πολιτικών...

ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΤΣΙΚΑ*

Οφείλουμε να το παραδεχτούμε ανοιχτά: στην κοινωνία μας υπάρχει διάχυτη βία, την οποία αρκετοί επαινούν και περισσότεροι –απλώς- ανέχονται. Όταν δεν βολευόμαστε με ό,τι αποφασίζεται, όταν δεν συμφωνούμε με τις απόψεις, δεν θεωρείται "ταμπού" η λεκτική επίθεση, ο προπηλακισμός, η φυσική βία. Για πολλούς αυτά είναι υπερβολικά, αλλά όχι απολύτως καταδικαστέα.

Πολλά και γνωστά τα παραδείγματα, στα οποία πρωταγωνιστούν κάποιοι, που σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν «υπεράνω υποψίας». Αλλά, όχι μόνο με πολιτικούς. Στα Πανεπιστήμια με καθηγητές, στα "μπλόκα" δρόμων με διαβάτες και οδηγούς....


Σίγουρα, όλες οι μορφές βίας δεν είναι ίδιες. Η φασιστική βία είναι κάτι ξεχωριστό, οργανωμένο, με στόχο την φίμωση και την εξόντωση του αντιπάλου. Αλλά όλες οι εκδοχές τρέφονται από την μισαλλοδοξία, την συνωμοσιολογία, την δημαγωγία, τον λαϊκισμό, την ανευθυνότητα. Υπήρξε, μάλιστα, βία εναντίον και κάποιων που δεν περίμεναν να στραφεί εναντίον τους, επειδή "μασούσαν τα λόγια" τους. Ας κατανοήσουμε όλοι, έστω τώρα, ότι η ανοχή οδηγεί στην αυθαιρεσία...

* O Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Σαφείς δεσμεύσεις, χωρίς μονομερείς ενέργειες

Του Θόδωρου Τσίκα*

Οι κρίσιμες συνθήκες επιβάλλουν πρωτόγνωρες λύσεις. Επιλογές που θεωρούνταν αδιανόητες, σήμερα μπορεί να είναι αναπόφευκτες. Σημασία έχει να αντιληφθούμε τα νέα κριτήρια και να ανταποκρινόμαστε στις σύνθετες ανάγκες.

Η νέα κυβέρνηση εθνικής ανάγκης οφείλει να αξιοποιήσει τις αλλαγές των κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ-Γ.Παπανδρέου, ευρύτερης στήριξης-Λ.Παπαδήμου και τρικομματικής σύνθεσης-Α.Σαμαρά. Να δημιουργήσει προϋποθέσεις ανάκαμψης, μέσω μεταρρυθμίσεων που θα σταθεροποιήσουν την οικονομία και θα ισχυροποιήσουν τη θέση μας στην ζώνη του ευρώ. Με τη σταδιακή ομαλοποίηση της οικονομίας, να οδηγήσει σε ανακατανομή φορολογικών και οικονομικών βαρών, υπέρ των αδυνάμων.

Στην προγραμματική συμφωνία πρέπει να υπάρχουν σαφείς δεσμεύσεις. Μονομερείς ενέργειες, όπως η διακοπή σήματος της ΕΡΤ, είναι ανεπίτρεπτες. Λογικές μοιρασιάς «λαφύρων» είναι παρωχημένες. Οι δυσκολίες θα είναι πολλές. Η αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ δεν πρέπει να ματαιώσει τις πρωτοβουλίες ανασυγκρότησης της Κεντροαριστεράς. Η κυβερνητική συνεργασία δεν μπορεί και δεν πρέπει να ακυρώσει την πολιτική, προγραμματική και οργανωτική αυτονομία των κομμάτων που συμμετέχουν.

* Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΗΝ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ «ΠΑΛΜΟΣ» ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΣΙΚΑΣ: «ΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΚΑΤΑΦΥΓΙΟ ΤΩΝ ΑΔΥΝΑΜΩΝ»

 

Ερωτ: Οι ραγδαίες εξελίξεις μας έχουν αναστατώσει όλους. 
Το κλείσιμο της Ε Ρ.Τ.. τι σηματοδοτεί;
Θ.Τ.: Το σβήσιμο του σήματος της ΕΡΤ αποτελεί δοκιμασία της λειτουργίας των θεσμών στη χώρα μας. Μία πράξη του Υπουργικού Συμβουλίου, που δεν υπογράφεται από τους υπουργούς, που υποδείχθηκαν απο τους δυο μικρότερους κυβερνητικούς εταίρους, το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ, είναι σαφές ότι δεν συγκεντρώνει τη στήριξη της πλειοψηφίας στη Βουλή, όπου πρέπει να έρθει για ψήφιση μέσα σε 40 μέρες. Είναι μια ενέργεια μονομερής και αυταρχική του μεγαλύτερου κόμματος της κυβέρνησης.
Είναι σίγουρο ότι η ΕΡΤ χρειάζεται ριζική ανασυγκρότηση και εξυγίανση. Υπαρχουν πολλά θεματα που πρέπει να λυθούν. Όπως επίσης χρειάζεται και η μεταρρυθμιση του δημόσιου τομέα, για να γίνει αυτός πιο συγχρονος, μικρότερος και πιο ευέλικτος. Αλλά όλα αυτά πρέπει πρέπει να γινουν με αποφάσεις της Βουλής, με ανοιχτή την ΕΡΤ και, κυρίως. με μελέτη και σχέδιο.

Ερωτ: Η απάθειά μας η ατροφική φαντασία μας οδήγησαν εως εδώ; Γκρεμίζουμε για να χτίσουμε απ άρχής;
Θ.Τ.: Εδώ μας οδήγησε η αμεριμνησία των τελευταίων δεκαετιών. Νομίζαμε ότι με τα δανεικά χρηματα, θα μπορούσαμε να προχωρήσουμε άνετα και ολοένα καλυτερα. Τα χρήματα που δανειζόμασταν, πολλές φορές τα σπαταλήσαμε σε καταναλωτικά αγαθά, αντί να τα αξιοποιήσουμε για να φτιάξουμε υποδομές και να αποκτήσουμε σύγχρονο κράτος, που θα μας οδηγούσαν σε υγιή ανάπτυξη. Τώρα είμαστε υποχρεωμένοι, να τα κάνουμε όλα αυτά σε πολύ μικρό διάστημα, ευρισκόμενοι βέβαια σε πολύ δύσκολες οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες.
Ερωτ: Κινούμεθα τα τελευταία χρόνια πάνω σ΄΄ενα οργανωμένο σχέδιο νέας τάξης πραγμάτων;
Θ.Τ.: Αυτά τα θεωρώ φανταστικά σενάρια συνωμοσίας. Η χώρα μας ειναι μέρος μιας ευρωπαϊκής και παγκόσμιας πραγματικότητας, που πρέπει να λαμβάνουμε σοβαρά υπόψη. Όσες φορές η Ελλάδα απομονώθηκε απο διεθνείς συμμαχίες, υπέστη σοβαρές ήττες. Πρέπει να νοικοκυρέψουμε το σπίτι μας, και ταυτοχρόνως να συμβαλουμε στην αλλαγή της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ώστε αυτή να λειτουργει πιο δημοκρατικά, να γίνει πιο αποτελεσματική, με πολιτική που να στηρίζει την κοινωνική και περιβαλλοντική προστασία. Όλοι μπορουμε να παίξουμε τον ρόλο μας στις εξελίξεις.
Ερωτ: Οι πολιτικές πεποιθήσεις σε ποιά ιδανικά βασίζονται σήμερα κατά την γνώμη σας;
Θ.Τ.: Αυτό εξαρτάται από το για ποιά πολιτική πεποίθηση μιλάμε, καθε φορά. Άλλα είναι τα ιδανικά της συντηρητικής πολιτικής, και διαφορετικά αυτά της προοδευτικής πολιτικής. Όσο και να εχουν αλλάξει οι συνθήκες, οι αφετηρίες και η ιδεολογική βάση καθε μιας διαφέρουν. Η ελευθερία, η δικαιοσύνη, η αποτελεσματικότητα, η αλληλεγγύη, η ισότητα, γινονται διαφορετικά αντιληπτές απο την καθε πολιτική τοποθέτηση, και βεβαίως, η κάθε μια απο αυτές τις έννοιες έχουν διαφορετική βαρύτητα και προτεραιότητα για την κάθε πολιτική τοποθέτηση.

Ερωτ: Είναι τα υλικά αγαθά η αιτία όλων των κακών;
Θ.Τ.: Δεν πιστεύω ότι μπορεί να ζησει ο άνθρωπος χωρίς υλικά αγαθά. Το ερώτημα, για μένα, είναι άλλο: τα υλικά αγαθά τα βλεπουμε ως μέσο ή ως σκοπό; Βεβαίως, ειναι πολύ χρησιμο μέσο για να πετυχουμε διάφορα πράγματα, αλλά είναι μεγάλο λάθος να ειναι η κύρια, αν όχι μοναδική επιδίωξη μας. Η ισορροπία αυτή είναι αναγκαία και πολύ χρήσιμη.
Ερωτ: Οι άνθρωποι που ασκούν βία είναι αφοσοιωμένοι ψυχή και σώματι στα υλικά αγαθά;
Θ.Τ.: Αν έχουν ως μοναδικό σκοπό να αποκτήσουν πάση θυσία υλικά αγαθά, ειναι πολύ εύκολο να καταφύγουν στη βία. Αλλά βία δεν ασκείται μόνο για υλικά αγαθά. Ασκείται και για την απόκτηση εξουσίας, για τον έρωτα, για πολλά πράγματα...! Ετσι δεν είναι...;

Ερωτ: Εχουμε χάσει την ατομική μας υπερηφάνεια;
Θ.Τ.: Αυτό αφορά κάθε ανθρωπο ξεχωριστά, όχι όλους μαζί. Η ατομική αξιοπρέπεια είναι κάτι που κερδίζεται από τον καθένα μας, με την καθημερινή προσπάθεια και την πρακτική που ακολουθεί. Και, πρώτα από όλα, αυτό φαινεται στις δύσκολες συνθήκες. Στις καλές μέρες, όλα είναι εύκολα ...
Αλλά ατομική υπερηφάνια και αξιοπρ’επεια πρέπει να συμβαδίζουν με την συλλογικότητα. Είμαστε κοινωνικά όντα, και πρέπει να δρούμε συλλογικά, να σεβόμαστε τους κανόνες και τους θεσμούς, αλλά και την υπερηφάνια και την αξιοπρέπεια του άλλου. Οι ατομικιστικές συμπεριφορές δεν βοηθούν. Θέλουμε σεβασμό της ατομικότητας με σεβασμό της συλλογικότητας.
Ερωτ: Οι πολιτικοί και κοινωνικοί θεσμοί που διέπουν την ζωή μας σε ποιό σημείο ευρίσκονται;
Θ.Τ.: Είναι αλήθεια ότι στη χώρα μας οι θεσμοί, συχνά, υπολειτουργούν ή δεν λειτουργούν σωστά. Η βελτίωση τους, ο εκσυγχρονισμός και η αλλαγή τους είναι κρίσιμα ζητήματα. Αλλά δεν μπορούμε να τους αγνοούμε, γιατι οι θεσμοί είναι το τελευταίο καταφύγιο των αδυνάμων. Οι ισχυροί δεν εχουν τόση ανάγκη τους θεσμούς, έχουν τη δύναμη και τον πλούτο τους! Γι΄ αυτό οργίζομαι όταν ακούω ότι κάποιοι δεν πληρώνουν τους φόρους τους ή αρνούνται να πληρώνουν τα διόδια ή κατασκευάζουν αυθαίρετα σπίτια ή κλείνουν τις παραλίες ή εμποδίζουν τη λειτουργία των σχολείων και των συγκοινωνιών κ.λ.π Αυτά είναι αντι-κοινωνικές συμπεριφορές και στρέφονται εναντίον της πλειοψηφίας, όποιο «αγωνιστικό» πέπλο και αν φορούν. Διαμαρτυρία ναι, διεκδικηση ναι, κριτική ναι, αλλά πάντα με σεβασμό των θεσμών και των κανόνων. Μέχρι να τους αλλαξουμε, πρέπει να κινουμαστε στο πλαίσιο τους. Και τους αλλάζουμε δημοκρατικά, όχι με ...τσαμπουκά !

Ερωτ: Ο καπιταλισμός μας εξανάγκασε να χάσουμε την σωστή μας κρίση;
Θ.Τ.: Αν με την έννοια «καπιταλισμός» εννούμε οτι υπεράνω όλων είναι το κέρδος, τότε ναι, υπάρχει θέμα προτεραιοτήτων. Αν εννοούμε, «ο καθένας για την πάρτη του», το ίδιο! Η αγορά πρέπει να υπάρχει, υπήρχε και πριν τον καπιταλισμό, και πρέπει να είναι ανοιχτή. Αλλά μόνη της η αγορά δεν αρκεί. Απαιτούνται ρυθμίσεις, κανόνες και περιορισμοί. Η αγορά παράγει πλούτο, αλλά και ανισότητες. Εμείς θέλουμε παραγωγή πλούτου, αλλά με τις ρυθμίσεις πρέπει να αντιμετωπιζουμε τις ανισότητες. Η αγορά πρέπει να δουλευει για την κοινωνία, να μην δουλευει η κοινωνία για την αγορά...
Ερωτ: Η περιουσία χάνεται-σκοτώνεται , θα έχουμε την ελευθερία μας χωρίς αυτήν;
Θ.Τ.: Γι΄αυτό πρέπει να υπάρχει ένα διχτυ κοινωνικής προστασίας που να κρατάει όσους, για διάφορους λόγους, βρεθούν χωρίς επαρκή οικονομική κάλυψη. Αυτό είναι καθήκον μιας σύγχρονης Πολιτείας. Όλοι οι πολίτες πρέπει να εχουν ελευθερίες, δικαιώματα, δυνατότητες, ανεξάρτητα απο την περιουσιακή κατάσταση τους. Το κράτος δικαίου είναι η βάση της αναπτυγμένης δημοκρατίας.
Ερωτ: Χωρίς την δύναμη μπορούμε νάχουμε πρωτοβουλία;
Θ.Τ.: Η πρωτοβουλία μας δίνει την δύναμη και όχι το αντίστροφο. Αν καθόμαστε παθητικοί, χωρίς πρωτοβουλίες, δράση και ενεργοποίηση, πώς θα αποκτήσουμε δύναμη; Ετσι εξελίσσονται οι κοινωνίες, δεν έχει υπάρξει άλλος τρόπος στην Ιστορία.
Ερωτ: Κλονίζεται συθέμελα η ασφάλεια των πολιτών , τι συνεπάγεται σάυτήν την νέα κατάσταση;
Θ.Τ.: Η ασφάλεια αποτελεί δικαίωμα του πολίτη. Χωρίς ασφάλεια δεν μπορεί να υπάρξει δημιουργικότητα, ανάπτυξη, προκοπή... Να προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε, να δημιουργήσουμε κατά το δυνατόν καλύτερες συνθήκες ασφάλειας για όλους. Αλλά και από την άλλη, δεν πρέπει να δεχόμαστε τη δημιουργία τεχνητού κλίματος ανασφάλειας. Ο φόβος είναι ο μεγαλύτερος ανασταλτικός παράγοντας για τον άνθρωπο και τις κοινωνίες. Ασφάλεια και δικαιώματα πρέπει να συμβαδίζουν...
Ερωτ: Οσοι δεν είναι κεφαλαιούχοι τι πιθανότητες έχουν να πετύχουν στην ζωή μας;
Θ.Τ.: Στις συνθήκες που ζούμε, σίγουρα μικρότερες, ας μην αυταπατώμαστε... Αλλά η υποχρέωση του κράτους είναι να διασφαλίζει υποδομές για όλους, να δίνει ισότητα ευκαιριών. Γι΄ αυτό δημιουργούνται οι θεσμοί εκπαίδευσης, κατάρτισης και επιμόρφωσης, ώστε να δίνονται εφόδια σε όλους. Και μάλιστα, όχι μόνο μια φορά στη ζωή μας. Η δια βίου μάθηση είναι αναγκαία για να μπορουμε να ανταπεξέλθουμε στις συνθήκες που αλλάζουν. Ως εκ τούτου, πρέπει να έχουμε εξασφαλισμένους τους αναγκαίους οικονομικούς πόρους για τη χρηματοδότηση του συστήματος.
Ερωτ: Την φθορά και την παρακμή της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας θα την συγκρίνατε με την σημερινή παγκόσμια κατάσταση;
Θ.Τ.: Οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές. Τότε υπήρχε μία συγκεντρωτική εξουσία, που κατέρρεε. Τώρα, αντιθέτως έχουμε πολλαπλά κέντρα δύναμης στον κόσμο, που συγκρούονται, συμμαχούν κατά καιρούς ή κινούνται παράλληλα. Το μεγάλο στοίχημα είναι η παγκόσμια διακυβερνηση. Δηλαδή, ένα πλεγμα διεθνών θεσμών, παγκόσμιων και περιφερειακών (όπως η Ευρωπαϊκή Ένωση) οργανισμών, που να μπορούν να βάλουν κανόνες στον σημερινό άναρχο κόσμο μας. Που να μην αφήνουν ανεξέλεγκτες τις δυνάμεις της αγοράς να λειτουργούν ερήμην των λαών και των κοινωνιών. Σήμερα, τα εθνικά κράτη είναι εντελώς αδύναμα να αντιμετωπίσουν τα μεγάλα οικουμενικά προβλήματα. Ακόμα και οι περιφερειακές ολοκληρώσεις, σαν την Ενωμένη Ευρώπη, δυσκολεύονται να τα αντιμετωπίσουν. Στα μεγάλα διεθνή προβλήματα απαιτούνται διεθνείς απαντήσεις.
Ερωτ: Τρέμουν όσοι έχουν την δύναμη να μην την χάσουν ;
Θ.Τ.: Πάντα όσοι έχουν κάτι, φοβούνται μην το χάσουν... Γι΄ αυτό, μέσω της δημοκρατίας, πρέπει να έχουμε μηχανισμούς εξισορρόπησης της δύναμης, προς όφελος των πολλών.
Ερωτ: Κινδυνέυει η εθνική μας ανεξαρτησία;
Θ.Τ.: Οχι, δεν κινδυνεύει. Αλλά, προσοχή! Η ανεξαρτησία στην σύγχρονη εποχή, δεν μπορεί να σημαίνει απομόνωση απο τους άλλους, περιχαράκωση μέσα στα σύνορα μας. Είμαστε τμήμα της ευρωπαϊκής οικογένειας, και αυτό μας δίνει μεγάλη δύναμη διεθνώς. Μια μικρή ή μεσαία χώρα, όπως η Ελλάδα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη της την παγκόσμια φουρτούνα. Ως μέρος της ευρωπαϊκής ενοποίησης, αποκτούμε κύρος και διαπραγματευτική δύναμη.
Ερωτ: Η Δημοκρατία ως επινόηση (η καλύτερη ως σήμερα)μας εξασφαλίζει την ελευθερία ;
Θ.Τ.: Η Δημοκρατία δεν μπορεί να είναι τυπική, δηλαδή μόνο να πηγαίνουμε καθε τέσσερα χρόνια στις κάλπες. Γνωρίζω πολλές αυταρχικές χώρες που διενεργούν εκλογές. Η Δημοκρατία πρέπει να είναι ουσιαστική, να γίνονται σεβαστά τα δικαιώματα και οι ελευθερίες ατόμων και συνόλων, να υπαρχει διαβούλευση πριν ληφθούν οι αποφάσεις, να εξασφαλίζεται η πολύπλευρη ενημέρωση και η διαφάνεια, και να υπάρχει συμμετοχή των πολιτών στη λήψη των αποφάσεων.
Ερωτ: Οι μεταρρυθμίσεις και οι μεταρρυθμιστές τι επιδιώκουν;
Θ.Τ.: Υπαρχουν πολλών ειδών μεταρρυθμίσεις και μεταρρυθμιστές. Αν διακινδυνεύσω μια απάντηση, θα μπορούσα να πω ότι η στασιμότητα δεν είναι καλή, επομένως για την προσαρμογή μας στις σύγχρονες απαιτήσεις, πρέπει να γίνονται αλλαγές, μεταρρυθμίσεις, τομές. Καθε φορά όμως, έχει σημασία το περιεχόμενο των μεταρρυθμίσεων, η κατεύθυνση τους, ακόμα και ο τρόπος εφαρμογής τους.
Ερωτ: Η κατάσταση στην Τουρκία τι προμηνύει κατά την γνώμη σας;
Θ.Τ.: Η Τουρκία είναι μια σύνθετη χώρα και αρκετά διαφορετική απο τη δική μας, επομένως η ανάλυση της χρειάζεται προσοχή. Εδώ και αρκετά χρόνια, εξελίσσεται μια διαμάχη μεταξύ των κεμαλικών που εκπροσωπούν το κοσμικό κράτος, αλλά έχουν αυταρχική αντίληψη για την κοινωνία, και των μετριοπαθών ισλαμιστών, που θέλουν την κοινωνία πιο κοντά στις ισλαμικές παραδόσεις, αλλά συνεβαλαν στον εκδημοκρατισμό της χώρας τους. Βλέπετε, πόσο συνθετα είναι τα πράγματα; Σιγουρα, η σκληρή αντιμετώπιση των διαδηλώσεων απο την αστυνομία ξεσήκωσε πολλούς προοδευτικούς, φιλελεύθερους και δημοκρατικούς ανθρώπους. Δεν πρέπει όμως να γινουν αντικείμενο εκμετάλλευσης απο μηχανισμούς του Στρατού και της κρατικής γραφειοκρατίας, που εχουν χάσει μέρος της δύναμης τους, και αποσκοπούν στην ανατροπή της κυβέρνησης Ερντογάν για να αποκτήσουν την παλιά παντοδυναμία τους. Για μας το καλύτερο είναι να έχουμε ενα γείτονα, με πολιτική σταθερότητα, με δημοκρατία και ανάπτυξη. Με ένα τέτοιο γείτονα μπορούμε να έχουμε πιο καρποφόρο διάλογο και ειρηνική συνύπαρξη.
Ερωτ: Η διοίκησις , η κατανομή της δύναμης στην πολιτική και οικονομική ζωή στα χέρια των αρχόντων και μεγαλοβιομηχάνων είναι η τυραννία των λαών;
Θ.Τ.: Τα πάντα στις κοινωνίες είναι ο συσχετισμός δυνάμεων. Όταν οι εξουσίες είναι συγκεντρωμένες σε χέρια λίγων, εχουμε μονοπώλιο ή ολιγοπώλιο δύναμης, ασφυκτικό έλεγχο των κοινωνιών, αυταρχικά καθεστώτα. Η συνεχής προσπάθεια είναι η διεύρυνση της δημοκρατίας, όχι μόνο της πολιτικής δημοκρατίας αλλά και της οικονομικής και της κοινωνικής δημοκρατίας. Οι θεσμοί στις σύγχρονες δημοκρατίες αποσκοπούν στην εξισσορρόπηση και στον έλεγχο των εξουσιών. Είναι ένας διαρκής αγώνας, που απαιτεί συμμαχίες, αλλαγές, κοινωνική εγρήγορση και συναίνεση.

ΑΣ ΜΙΛΗΣΟΥΜΕ ΕΠΙ ΤΗΣ ΟΥΣΙΑΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΡΤ

Για λόγους ενημέρωσης, παραθέτω τους ΒΑΣΙΚΟΥΣ ΣΤΟΧΟΥΣ της αναδιοργάνωσης της ΕΡΤ που ενέκρινε το καλοκαίρι του 2011 το υπουργικό συμβούλιο της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου, κατόπιν εισήγησης του υπουργού Επικρατείας, Ηλία Μόσιαλου.
Στην απόφαση αντιτάχθηκαν δημοσίως πολλοί που σήμερα διαμαρτύρονται δικαίως, αριστερή αντιπολίτευση, συνδικαλιστικοί κύκλοι κλπ... Ανάμεσα τους, ο τότε τομεάρχης της Ν.Δ. για θέματα ΜΜΕ, Σίμος Κεδίκογλου.
Κατόπιν, ανατέθηκε σε επιτροπή προσωπικοτήτων και εμπειρογνωμόνων από διεθνή ΜΜΕ, με επικεφαλής τον καθηγητή Νίκο Αλιβιζάτο, να ετοιμάσει αμισθί σχέδιο νόμου, το οποίο παραδόθηκε μερικούς μήνες αργότερα επί κυβέρνησης Λουκά Παπαδήμου.
Ο τότε υπουργός Επικρατείας, Παντελής Καψής, εισηγήθηκε να προχωρήσει η μεταρρύθμιση. Η Ν.Δ. επισήμως αρνήθηκε, με το επιχείρημα ότι η κυβέρνηση ήταν ''ειδικού σκοπού", και πρέπει να ασχολείται μόνο με την εκπλήρωση των διεθνών υποχρεώσεων της χώρας...

................................................................................

Κεντρικοί στόχοι της αναδιοργάνωσης της ΕΡΤ Α.Ε.:
α) Δημόσια και όχι κυβερνητική – κρατική ραδιοτηλεόραση.
β) Αποκομματικοποιημένη, ανεξάρτητη και με διαφάνεια στη λειτουργία.
γ) Τηλεόραση ανταγωνιστική, βασισμένη στους Έλληνες δημιουργούς και παραγωγούς.

Σύσταση ανεξάρτητης επιτροπής για το μοντέλο διακυβέρνησης της ΕΡΤ που θα αφορά στη μετατροπή της από κυβερνητική – κρατική σε δημόσια τηλεόραση.

Ποιοτική αναβάθμιση του προγράμματος της δημόσιας τηλεόρασης εστιασμένη σε δύο πόλους:
α) ΝΕΤ – αναβάθμιση και εδραίωση του ρόλου της ως ενημερωτικού, ψυχαγωγικού τηλεοπτικού σταθμού και
β) ΕΤ3 – αναβάθμισή της σε πανελλαδικό περιφερειακό κανάλι με έμφαση στον πολιτισμό, την ψυχαγωγία και τον αθλητισμό.

ΠΡΙΣΜΑ+: αναβάθμιση της ποιότητας με έμφαση στα άτομα με αναπηρία και εμπλουτισμό του προγράμματός του, μέσα από συμπράξεις με ιδιωτικά τηλεοπτικά κανάλια.

ΕRΤ WORLD: αναβάθμιση της ποιότητας του προγράμματος με έμφαση στον πολιτιστικό, ψυχαγωγικό και εκπαιδευτικό χαρακτήρα, κυρίως για τους Έλληνες του εξωτερικού.

Ένταξη ποιοτικών προγραμμάτων της ΕΤ1 και ΣΙΝΕ/ΣΠΟΡΤ στη ΝΕΤ και ΕΤ3 με έμφαση σε παιδικά προγράμματα, ποιοτικές ελληνικές παραγωγές, ντοκιμαντέρ και εκπομπές λόγου.

Οι συχνότητες της ΕΤ1 και ΣΙΝΕ/ΣΠΟΡΤ δεν διατίθενται προς πώληση και παραμένουν στην ιδιοκτησία της ΕΡΤ – Α.Ε..

Δημιουργείται ένα ευρύτερο πλαίσιο συμπράξεων όπως η σύμπραξη του Δήμου Αθηναίων με το ράδιο «φιλία 106,3» για την κοινή κάλυψη των ενδιαφερόντων των ξενόγλωσσων ακροατών και η σύμπραξη με την ένωση ιδιωτικών σταθμών εθνικής εμβέλειας για την καλύτερη λειτουργία του σταθμού ΠΡΙΣΜΑ+ που απευθύνεται σε άτομα με αναπηρία (ΑμεΑ).

Κατάργηση 15 από τους 20 πομπούς στα μεσαία και διατήρηση 5 απ’ αυτούς για εθνικούς λόγους.

3 ραδιοφωνικοί σταθμοί της Θεσσαλονίκης συγχωνεύονται σε 1.

19 περιφερειακοί σταθμοί συγχωνεύονται διοικητικά σε 9 και διαμορφώνεται ενιαίο περιφερειακό πρόγραμμα, ώστε να συγκροτηθεί ένα πλέγμα ισχυρών Περιφερειακών Σταθμών με ενιαίο πλαίσιο προγράμματος, τοπικά χαρακτηριστικά και αναβάθμιση της ποιότητάς τους.

Αναβάθμιση του ραδιοφωνικού σταθμού «ΝΕΤ 105,8» με έμφαση στην ενημέρωση και την ψυχαγωγία.

Ενίσχυση του πολιτιστικού χαρακτήρα του «ΤΡΙΤΟΥ Προγράμματος 90,9» ως σταθμού που μπορεί να καλλιεργεί υψηλή μουσική παιδεία και του ράδιο «ΚΟSMOS 96,3» ως σταθμού που προσφέρει εναλλακτικές μορφές μουσικής επικοινωνίας με τη νεολαία και με τους διαφορετικούς εθνικούς πολιτισμούς. Εμπλουτισμός του αθλητικού ραδιοφώνου «ΕΡΑσπορ 101,8» με εκπομπές που θα αφορούν και άλλα αθλήματα εκτός του ποδοσφαίρου.

Ίδρυση Γενικής Διεύθυνσης Πολυμέσων: αναβάθμιση των πολυμέσων σε επίπεδο Γενικής Διεύθυνσης με ενίσχυση ανθρώπινου δυναμικού και πόρων, με στόχο να καταστούν ο 3ος σημαντικός πυλώνας της ΕΡΤ – Α.Ε..

Κατάργηση Ι.Ο.Μ. (Ινστιτούτο Οπτικοακουστικών Μέσων) και Ε.Ο.Α. (Εθνικό Οπτικοακουστικό Αρχείο) και ενσωμάτωση των δραστηριοτήτων τους στη Διεύθυνση Μουσείου – Αρχείου της ΕΡΤ – Α.Ε. με εξοικονόμηση 1,2 εκατ. € περίπου.

Διακοπή έκδοσης του περιοδικού «Ραδιοτηλεόραση» και αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού του στη Γενική Διεύθυνση Πολυμέσων.

Καταγραφή και αξιοποίηση ακίνητης περιουσίας της ΕΡΤ – Α.Ε.: άμεση διάθεση στο Ελληνικό Δημόσιο, μέσω του Υπουργείου Οικονομικών, προς αξιοποίηση οικοπέδου στην Περαία Θεσσαλονίκης και παραχώρηση του μεγαλύτερου μέρους των κτιριακών εγκαταστάσεων στην Κατεχάκη για μεταφορά δραστηριοτήτων του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Επενδυτικό πρόγραμμα 48 εκατ. Ευρώ, την περίοδο 2011- 2014, εκ των οποίων τα 38 εκατ. ευρώ θα διατεθούν σε ψηφιακές επενδύσεις.

Από το 2012 εξοικονόμηση 8,3 εκατ. ευρώ λόγω καλύτερης διαχείρισης.

Μείωση μετοχικού κεφαλαίου της ΕΡΤ – Α.Ε., ώστε το 2012 να παρουσιάσει κερδοφορία και να αποδώσει φόρους στο Ελληνικό Δημόσιο.

Ενίσχυση εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής κατά 1,5% από το ανταποδοτικό τέλος και δημιουργία ανεξάρτητης επιτροπής για τη διάθεση αυτού του ποσού.

Αξιολόγηση των εργαζομένων με σκοπό το ανθρώπινο δυναμικό να ανταποκρίνεται στις πραγματικές ανάγκες και τη νέα διάρθρωση.

Πλαφόν στο κόστος των εξωτερικών παραγωγών.

ΕΡΤ: Μεταρρύθμιση ναι, αυταρχισμός όχι! Του Θόδωρου Τσίκα

Του Θόδωρου Τσίκα* 

Οι εξελίξεις στην ΕΡΤ, αναδεικνύουν ροπή της Ν.Δ. σε μονομερείς, αυταρχικές ενέργειες, συνδυασμένες με προσπάθειες παλινόρθωσης παλαιο-δεξιού, πελατειακού κράτους. Η αγνόηση των κυβερνητικών εταίρων είναι προκλητική.

Η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, μετά το 2009, πέτυχε σημαντική μείωση προσωπικού και θετικά οικονομικά αποτελέσματα για την ΕΡΤ. Έδειξε ότι υπάρχει δρόμος για δημιουργικές μεταρρυθμίσεις, χωρίς άσκοπη επίδειξη πυγμής. 

Η τελική φάση μιας ριζικής ανασυγκρότησης το 2011, με βάση τις προτάσεις της επιτροπής Αλιβιζάτου, δεν ολοκληρώθηκε λόγω αντιδράσεων από πολλούς που διαμαρτύρονται σήμερα. Μεταξύ τους βρίσκονταν και όσοι, σήμερα στην κυβέρνηση, έκλεισαν το σήμα της δημόσιας ραδιοτηλεόρασης. Αν αυτές οι προτάσεις είχαν υλοποιηθεί, δεν θα βρισκόμασταν σήμερα σε αυτό το σημείο.

Η ΕΡΤ έχει ανάγκη εξυγίανσης και αναδιοργάνωσης. Η τυφλή άρνηση οδηγεί σε απαξίωση της. Πρέπει να προχωρήσει η ριζική μεταρρύθμιση της δημόσιας διοίκησης. Αλλά δεν είναι δυνατόν να λαμβάνονται με αυτό τον τρόπο μείζονες αποφάσεις. Η πολύτιμη κουλτούρα κυβερνήσεων συνεργασίας πρέπει να εμπεδωθεί.

* Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Θόδωρος Τσίκας, Πολιτικός Επιστήμονας – Διεθνολόγος – Μέλος Κ.Ε. ΠΑΣΟΚ

Η λύση δεν είναι η τυπική απαγόρευση

Ο εγκωμιασμός του ναζισμού, το κήρυγμα ξενοφοβικού και ρατσιστικού μίσους, η ενθάρρυνση βίας κατά μεταναστών ή κοινωνικών ομάδων λόγω θρησκεύματος ή σεξουαλικού προσανατολισμού, αντιβαίνει στο Σύνταγμα. Ένα τέτοιο κόμμα δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Το ότι ένα κόμμα είναι αντισυνταγματικό, δεν σημαίνει ότι η λύση είναι η τυπική απαγόρευσή του. Η έννομη τάξη έχει μηχανισμούς, που μπορούν να οδηγήσουν σε αποτελέσματα, βασισμένη στην ποινική και διοικητική νομοθεσία και τον Κανονισμό της Βουλής. Το νομοσχέδιο για τη ρατσιστική βία είναι χρήσιμο γιατί τροποποιούνται διατάξεις του Ποινικού Κώδικα για τα θέματα αυτά. Πρέπει να απειλούνται κακουργηματικές ποινές, παρεπόμενες ποινές στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, για μια σειρά εγκλημάτων.

Η υποκατάσταση του κράτους, η διείσδυση σε θύλακες της Αστυνομίας, η αναζήτηση προσχημάτων για βίαιες συμπεριφορές, δεν είναι ανεκτή επιλογή. Η έννομη τάξη δεν ανέχεται ενθάρρυνση, οργάνωση ή κάλυψη εγκληματικών πράξεων, στις οποίες βουλευτές και στελέχη κομμάτων είναι ηθικοί ή φυσικοί αυτουργοί.

ΚΥΡΙΑ ΣΗΜΕΙΑ ΤΟΠΟΘΕΤΗΣΗΣ ΣΤΗΝ ΣΥΝΕΔΡΙΑΣΗ ΤΗΣ ΚΕΝΤΡΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ, Σάββατο 25 Μαϊου 2013
ΘΟΔΩΡΟΣ ΤΣΙΚΑΣ

- Πρέπει να χτυπήσει αμέσως καμπανάκι συναγερμού για την κατάσταση της Παράταξης. Δεν μπορούν τα κομματικά όργανα να διαχειρίζονται την κατάσταση «ως συνήθως». Η Κεντρική Επιτροπή πρέπει να μιλήσει ειλικρινά, ανοιχτά, με θάρρος στα μέλη μας για την αντιμετώπιση της κατάστασης.

- Έχουμε ανάγκη ένα συνεκτικό πολιτικό σχέδιο, που να διαπερνά όλες τις πρωτοβουλίες μας. Χωρίς αυτό, η χρήσιμη οργανωτική προσπάθεια κινδυνεύει να γίνει «ρόδα που γυρίζει στον αέρα».

- Έχουμε συμφωνήσει στο Συνέδριο ότι, παρά τα λάθη και τις αδυναμίες, η βασική επιλογή της πολιτικής της προηγούμενης τριετίας ήταν σωστή. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι που η Παράταξη μας έσωσε την χώρα από την καταστροφή και την έξοδο από το ευρώ.

- Μέσα στην κυβέρνηση πρέπει να καταθέσουμε συγκεκριμένες προτάσεις, στις οποίες να φαίνεται η διακριτή συνεισφορά του ΠΑΣΟΚ. Υπήρξαν θετικά βήματα σε αυτήν την κατεύθυνση, κατά την τελευταία περίοδο (αποτροπή περικοπής συντάξεων ελευθερων επαγγελματιών, τροπολογία για ανεργία στο πολυνομοσχέδιο), που όμως καλύφθηκαν επικοινωνιακά από τις ανακριβείς διαρροές για τα οικονομικά του κόμματος.

- Λόγω της πόλωσης των ερχόμενων εκλογών, είναι μεγάλης και κρίσιμης σημασίας η ανασυγκρότηση όλου του χώρου ανάμεσα στην Ν.Δ. και τον ΣΥΡΙΖΑ. Ο χώρος του σύγχρονου Κέντρου, της ευρωπαϊστικής Κεντροαριστεράς και της υπεύθυνης Αριστεράς, πρέπει επειγόντως να ανασυνταχθεί. Όχι μόνο με εκκλήσεις αλλά και μέσα από συγκεκριμένο θεματικό διάλογο. Δεν μπορεί να αποσκοπεί σε μια απλή συνεργασία δυνάμεων, αλλά να οδηγεί στην ηθική, προγραμματική και αξιακή επαναθεμελίωση της ευρύτερης Κεντροαριστεράς.

- Δεν μπορούσε το ΠΑΣΟΚ να λείπει απο την πρωτοβουλία για την «Προοδευτική Συμμαχία» στην Λειψία, την στιγμή που πρωταγωνιστούν οι θεμελιακές δυνάμεις της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας (Γερμανοί, Αυστριακοί, Σουηδοί σοσιαλδημοκράτες). Μπορεί όμως να εγγυηθεί το ΠΑΣΟΚ, ώστε το νέο δίκτυο να μην λειτουργήσει ανταγωνιστικά προς την Σοσιαλιστική Διεθνή. Γιατί η Σοσιαλιστική Διεθνής είναι ένα αναντικατάστατο φόρουμ διαλόγου των Ευρωπαίων σοσιαλδημοκρατών με τους ομοϊδεάτες τους των άλλων ηπείρων.

- Δεν επιχαίρω για τις αποχωρήσεις ή αδρανοποιήσεις κορυφαίων ή μη στελεχών μας. Πρέπει να έχουμε, στην πράξη, πολιτική ανοιχτού χεριού προς όλους. Το ίδιο είναι αναγκαίο να γίνει και στο εσωτερικό του κόμματος. Να γίνουμε μια ανοιχτόκαρδη παράταξη, με αξιοποίηση όλων των στελεχών και όλων των δυνάμεων του κόμματος, παρά τις διαφορετικές απόψεις.

Ριζική ανακατανομή πόρων, εξουσιών και ανθρώπινου δυναμικού

Η κοινωνία πρέπει να πιστέψει στον εαυτό της. Ότι μόνο με σκληρή δουλειά και μεθοδική πρoσπάθεια, μπορεί να υπερβεί τις αντιξοοότητες. Να κατανοήσει ότι κανείς δεν μας υπονομεύει, αλλά και κανείς δεν μας χρωστάει τίποτα. Το εθνικό σπορ της μετάθεσης ευθυνών, οδηγεί σε αδιέξοδo.Οφείλουμε να αφήσουμε τις "εύκολες" λύσεις, διότι απλούστατα δεν υπάρχουν! Οι διεκδικήσεις δεν σταματούν, αλλά ο εξαναγκασμός των άλλων είναι φενάκη.

Να εγκαταλείψουμε τις θεωρίες συνωμοσίας, που «βλέπουν» παντού εχθρούς. Οι συμμαχίες είναι πολύτιμες. Θα τις διατηρήσουμε με ενίσχυση της αξιοπιστίας μας. Αν κατανοήσουμε πως, τα δικαιώματα πάνε μαζί με την τήρηση υποχρεώσεων και δεσμεύσεων. Με απομόνωση και περιχαράκωση, οι συνθήκες θα επιδεινωθούν δραματικά.

Οι βαθιές τομές και μεταρρυθμίσεις είναι απαραίτητες. Η "ασφάλεια" των συνηθειών, είναι απατηλή. Η στασιμότητα οδηγεί σε οπισθοδρόμηση, καθώς οι άλλοι δίπλα μας τρέχουν γρήγορα εμπρός. Είναι επείγουσα η ριζική ανακατανομή πόρων, εξουσιών και ανθρώπινου δυναμικού, ώστε να απελευθερωθούν δυνάμεις δημιουργικότητας.

Τι είδους Αριστερά έχει ανάγκη ο τόπος;

του Θεόδωρου Τσίκα*

Η χώρα χρειάζεται υπευθυνότητα. Οι εύκολες κουβέντες, οι ανέξοδες καταγγελίες, ο διαχωρισμός σε «ενδοτικούς» και «αδιάλλακτους», η υπερ-απλουστευμένη ανάγνωση μιας σύνθετης κατάστασης δεν βοηθούν. Αν επικρατήσουν αυτές οι λογικές, αυτοί που θα την «πληρώσουν» θα είναι οι πιο αδύναμοι, κοινωνικά και οικονομικά.

Xρειαζόμαστε υπεύθυνες πολιτικές δυνάμεις και μια Αριστερά που δε θα υποκύπτει στη γοητεία του λαϊκισμού, που θα κατανοεί ότι η διακυβέρνηση δεν είναι «βρώμικη δουλειά» για τους άλλους και ότι στόχος δεν είναι η ακινησία και η υπεράσπιση του παλιού. Δυστυχώς, η πλειοψηφία των δυνάμεων που αυτοπροσδιορίζονται ως «Αριστερά» στην Ελλάδα, δεν φαίνεται να αντιλαμβάνεται την σύγχρονη πραγματικότητα.

“Εχουμε ανάγκη μια ευρεία συνεργασία, με άξονα την συμπόρευση σοσιαλδημοκρατίας και μεταρρυθμιστικής Αριστεράς, ανοιχτή σε δυνάμεις και προσωπικότητες του προοδευτικού Κέντρου και της πολιτικής οικολογίας, βασισμένη σε ένα σχέδιο ανακατανομής πόρων, εξουσιών και ανθρώπινου δυναμικού, που θα απελευθερώνει δυνάμεις και θα δημιουργεί δυνατότητες για μια σύγχρονη, δίκαιη και ανοιχτή κοινωνία.

* Ο Θεόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Κυπριακά μαθήματα γύρω από καρχαρίες

γράφει ο Θεόδωρος Τσίκας , Πολιτικός Επιστήμονας - Διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Η συμφωνία της ευρωζώνης για την κυπριακή οικονομία είναι επώδυνη και αποπνέει "τιμωρητική" αντίληψη ορισμένων ισχυρών ευρωπαϊκών κύκλων. Θα οδηγήσει σε απότομη και βαθιά οικονομική ύφεση, και θα έχει συνέπειες για τους πολίτες της Κύπρου πολύ πιο σοβαρές από ό,τι επιβάρυνε η αντίστοιχη συμφωνία τους πολίτες της Ελλάδας. Αποφεύγεται όμως, από την άλλη πλευρά, η άτακτη χρεωκοπία των δύο μεγαλύτερων κυπριακών Τραπεζών, που θα οδηγούσε σε πλήρη και όχι μερική, όπως γίνεται τώρα, απώλεια καταθέσεων. Και μάλιστα, όλων των καταθέσεων και όχι μόνο των μεγαλύτερων από 100.000 ευρώ, όπως τελικά αποφασίστηκε.

Χωρίς να υπολογίσει κανείς τις συνέπειες μιας άτακτης χρεωκοπίας για ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα και την συνολική οικονομία της Κύπρου. Διασφαλίζονται επίσης, ως γνωστόν, πλήρως οι καταθέσεις στις κυπριακές Τράπεζες στην Ελλάδα.

Η συγκεκριμένη επιλογή της ευρωζώνης να μην πληρώσουν τις συνέπειες οι φορολογούμενοι, αλλά να επιβαρυνθούν οι μέτοχοι, οι ομολογιούχοι, οι επενδυτές και οι κάτοχοι μεγάλων ποσών στις Τράπεζες που κινδυνεύουν, είναι πιο προοδευτική από την λύση που δόθηκε για την Ιρλανδία, όπου επωμίστηκε το βάρος το σύνολο των πολιτών. Προβλήματα, βεβαίως, είναι η επιλεκτικότητα της εφαρμογής αυτής και η απαίτηση για εξοντωτικά γρήγορη υλοποίηση της.

Κοινό μάθημα για Ελλάδα και Κύπρο είναι ότι, η αγνόηση της ανάγκης για μεταρρυθμίσεις ή η απώθηση των μεταρρυθμίσεων για το μέλλον αποδεικνύεται ότι επιφέρει οδυνηρές λύσεις. Το γεγονός ότι ο κομμουνιστής Δ. Χριστόφιας και ο δεξιός Ν. Αναστασιάδης αναγκάστηκαν να δεχτούν Μνημόνιο και τρόϊκα, δείχνει τα στενά περιθώρια που υπάρχουν σε συνθήκες παγκόσμιας οικονομικής αλληλεξάρτησης και περιφερειακών ολοκληρώσεων, όπως η ευρωπαϊκή.

Η εμπειρία μάλιστα δείχνει ότι, το ευρωπαϊκό πεδίο -παρά τις μεγάλες δυσκολίες- παραμένει το πιο ευνοϊκό στον πλανήτη. Αν οι δύο χώρες δεν ήταν ή δεν έμεναν σταθερά στη ζώνη του ευρώ, δεν θα συζητάγαμε τώρα για τα προβλήματα των προγραμμάτων διάσωσης, γιατί δεν θα υπήρχε καν διάσωση...!

Φαίνονται, τώρα, οι μείζονες κίνδυνοι που απέφυγε η Ελλάδα, την άνοιξη του 2010, όταν εντάχθηκε σε πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής. Τα «όχι», όσο βροντερά κι αν είναι, πρέπει οπωσδήποτε να συνοδεύονται από εναλλακτικό σχέδιο, αλλιώς μπορεί να οδηγούν σε αποτελέσματα δυσμενέστερα, από αυτά που επιδιώκεται να αποφύγουν.

Τις ίδιες συνέπειες μπορεί να φέρει και η αγνόηση των διεθνών συσχετισμών. Ιδιαιτέρως μάλιστα όταν οι συσχετισμοί αυτοί είναι δυσμενείς, λόγω μιας πλειοψηφίας συντηρητικών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων που εμμένουν μονομερώς στην απαραίτητη νομισματική σταθερότητα, αγνοώντας τις παράλληλες ανάγκες για ανάπτυξη και κοινωνική προστασία.

ΠΑΣΟΚ: ζητούμενο οι ουσιαστικές απαντήσεις / του Θόδωρου Τσίκα    Μάρτιος 04 2013

Το ΠΑΣΟΚ οφείλει να προχωρήσει σε ουσιαστικό διάλογο για το μέλλον και την φυσιογνωμία του. Ρηχές συζητήσεις, «εύκολες» απαντήσεις και υπεκφυγές δεν μπορούν να προσφέρουν στην πιο κρίσιμη στιγμή της σχεδόν σαραντάχρονης πορείας του.

Απαιτείται:

1. Να γίνει κόμμα με θεσμική λειτουργία και σταθερούς κανόνες, με συλλογικά και ισχυρά διευθυντικά όργανα, αποφασιστική συμμετοχή των μελών.
2. Υπεράσπιση της πορείας του με την αναγκαία αυτοκριτική, ώστε να κλείσει το κεφάλαιο αυτό άμεσα.
3. Σοβαρό πρόγραμμα, με ρεαλιστικές προτάσεις. Ριζική αλλαγή παραγωγικού μοντέλου, σύγχρονες μεταρρυθμίσεις, ανακατανομή φορολογικών βαρών, ενίσχυση -με τα λίγα διαθέσιμα- όσων έχουν πραγματικά μεγάλη ανάγκη, εκλογικός νόμος-συνδυασμός μονοεδρικών και «λίστας».
4. Αποσαφήνιση των σχέσεων του με την κυβέρνηση. Με ποιους στόχους, ποια όρια, ποιο μείγμα πολιτικής, τώρα που ομαλοποιείται η κατάσταση της χώρας.
5. Συστηματική συμβολή στην ανασυγκρότηση του χώρου της ευρύτερης κεντροαριστεράς.
6. Προετοιμασία για τις ευρωεκλογές του 2014, με τεκμηριωμένη άποψη για την ελληνική προεδρία της ίδιας χρονιάς.

Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ

[Ποια Κεντροαριστερά;] Κίνημα μεταρρυθμίσεων και ανανέωσης, χωρίς αλαζονεία

Ρατσιστική βία και "Χρυσή Αυγή"

Σήμερα ο ελληνικός λαός περνάει πολύ δύσκολες στιγμές. Η οικονομική κρίση εξουθενώνει τους πολίτες, ιδιαίτερα τους πιο αδύναμους. Πολλές δομές του κράτους και της κοινωνίας αδυνατούν να στηρίξουν όσους έχουν μεγαλύτερη ανάγκη. Οι θεσμοί υφίστανται σκληρή κριτική, ως υπεύθυνοι για την κατάσταση της χώρας. Δημιουργείται ένα αντι-πολιτικό και αντι-κοινοβουλευτικό κλίμα. Η απελπισία, όμως, δεν είναι ο καλύτερος σύμβουλος. Θεωρίες συνωμοσίας διαδίδονται, εκτοπίζοντας έτσι την ψύχραιμη σκέψη, την λογική ανάλυση, τον ορθό λόγο. Είναι σίγουρο ότι στο έδαφος αυτό μπορούν να αναπτυχθούν πιο εύκολα αντιδραστικές θεωρίες, αυταρχικές πρακτικές, λαϊκιστικές και δημαγωγικές εξαγγελίες, παρωχημένες και οπισθοδρομικές αντιλήψεις. 

Όταν η δημοκρατία είναι ή φαίνεται αναποτελεσματική, αυξάνονται οι προσπάθειες «υποκατάστασης» της, οι οποίες γίνονται πιο εύκολα ανεκτές. Όταν το κράτος δυσκολεύεται να καλύψει τις κοινωνικές ανάγκες, εμφανίζονται μορφές κοινωνικής υποστήριξης οργανωμένες από την ακροδεξιά. Όταν η ασφάλεια δεν παρέχεται από τους αρμόδιους θεσμούς, κάποιες πολιτοφυλακές εμφανίζονται πρόθυμες να την προσφέρουν οι ίδιες. Οι άνεργοι τείνουν ευήκοο ους και στρατολογούνται πιο εύκολα, όταν η ελπίδα χάνεται. Η κρίση αξιών οδηγεί σε αναζήτηση «εύκολων» και «απλών» λύσεων σε σύνθετα προβλήματα. Η έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής καθιστά εύκολο στόχο τους μετανάστες. Δημιουργείται αίσθημα εθνικής ταπείνωσης, από δημοσιεύματα σε διεθνή ΜΜΕ και παρεμβάσεις λαϊκιστών πολιτικών στο εξωτερικό, που αναπαράγουν αρνητικά στερεότυπα για τους Έλληνες. 

Πάνω σε παλαιότερες εθνικιστικές αντιλήψεις, στο φόβο έναντι της ευρωπαϊκής ενοποίησης και στη δαιμονοποίηση της παγκοσμιοποίησης, που οδηγούν σε εκκλήσεις για «ενίσχυση» των συνόρων και για εθνική περιχαράκωση και απομόνωση, προστίθεται τώρα η αντισημιτική και ισλαμοφοβική αντίληψη της Ιστορίας και του κόσμου. Δεν πρόκειται μόνο για μάχη ιδεών. Αυτές οι αντιλήψεις συνοδεύονται από πράξεις βίας συνεχείς και καθημερινές, οι οποίες αφορούν τη ζωή και τη σωματική ακεραιότητα πολλών συνανθρώπων μας και συμπολιτών μας. Η ανοχή κοινωνικών στρωμάτων σε αυτές τις πρακτικές, οδηγεί στον εκφασισμό της κοινωνίας.

Είναι σίγουρο ότι η κρίση δημιουργεί πιο γόνιμο έδαφος για τις αντιλήψεις και τις πρακτικές της ακροδεξιάς. Δεν μπορούμε, όμως, να οδηγηθούμε εύκολα στην εκτίμηση ότι κρίση οδηγεί απευθείας στην ανάπτυξη του ρατσισμού και της «Χρυσής Αυγής». Θα ήταν μια ανιστόρητη και υπεραπλουστευτική θεώρηση της πραγματικότητας. Αλίμονο αν αποδεχθούμε τη θεωρία ότι η οικονομική κρίση, η φτώχια, η ανεργία, μπορεί να δικαιολογήσει την προσχώρηση σε ναζιστικές, φασιστικές, ξενοφοβικές και ρατσιστικές απόψεις και πρακτικές. Θα ήταν σα να δικαιολογούσαμε αναδρομικά την άνοδο του φασισμού στην Ιταλία και του ναζισμού στη Γερμανία του πολέμου.

Πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι η επιλογή της «Χρυσής Αυγής» δεν είναι μια πολιτική και κομματική επιλογή όπως όλες οι άλλες. Υπάρχουν πολλές άλλες χώρες που εφαρμόζουν δύσκολα προγράμματα προσαρμογής και εν τούτοις δεν έχουν επιτρέψει οι κοινωνίες τους ν' αναπτυχθούν, να εκκολαφθούν τέτοια φαινόμενα. Πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι ούτε η απόρριψη του πολιτικού συστήματος, ούτε ο καταλογισμός ευθυνών στα παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, ούτε το αίσθημα ανασφάλειας, ούτε η αναζήτηση δικτύων κοινωνικής αλληλεγγύης ούτε η ανάγκη διαφοροποίησης από το κυρίαρχο πολιτιστικό μοντέλο, επιτρέπει να υποθάλπονται και να στηρίζονται φαινόμενα όπως η «Χρυσή Αυγή».

Δεν αρκεί η αντιμετώπιση του φαινομένου αυτού της ρατσιστικής και ξενοφοβικής βίας. Πρέπει να αντιμετωπιστεί και ο αυτουργός που είναι κατ' εξοχήν το αντισυνταγματικό κόμμα της «Χρυσής Αυγής» και πρέπει να βρει απέναντί του το «συνταγματικό τόξο» όλων των άλλων πολιτικών δυνάμεων.

Η Δημοκρατία πρέπει να είναι μία αυτοπροστατευόμενη και μάχιμη Δημοκρατία. Η καταδίκη της βίας πρέπει να έχει μορφές, οι οποίες να είναι αποτελεσματικές και έμπρακτες. Αντί για μια θεωρητική και ατέρμονα συζήτηση γύρω από τις μορφές και τις ιδεολογίες της βίας, ή από έννοιες όπως η «αντίσταση» ή η «ανυπακοή», χρειάζεται μια πρακτική συσπείρωση όλου του «συνταγματικού τόξου» εναντίον της «Χρυσής Αυγής».

Η αντίδραση απέναντι στη βία, πρέπει να συσπειρώνει κάθε φορά το ευρύτερο δυνατό φάσμα πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων.
Αφετηρία πρέπει να είναι η άμεση πολιτική αντίδραση και η καταδίκη του φαινομένου αυτού από το σύνολο των πολιτικών δυνάμεων του «συνταγματικού τόξου».

Ο εγκωμιασμός του ναζισμού, το κήρυγμα ξενοφοβικού και ρατσιστικού μίσους, η πολιτική και οργανωτική ενθάρρυνση πράξεων βίας κατά μεταναστών ή κοινωνικών ομάδων με βάση το θρήσκευμα ή τον σεξουαλικό προσανατολισμό, αντιβαίνει βεβαίως στο ελληνικό Σύνταγμα. Ένα τέτοιο κόμμα, με τη οργάνωση και τη δράση του, δεν εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος

Το ότι ένα κόμμα είναι αντισυνταγματικό, προφανώς μάλιστα, δεν σημαίνει ότι η λύση είναι η τυπική απαγόρευσή του.
Δεν θα μας διευκόλυνε να ανοίξουμε μια συζήτηση για το αν στην ελληνική έννομη τάξη μπορεί να απαγορευτεί ένα πολιτικό Κόμμα. Η ελληνική έννομη τάξη έχει μηχανισμούς, οι οποίοι μπορούν να οδηγήσουν σε ισοδύναμο και ακόμη καλύτερο αποτέλεσμα, στο επίπεδο της κοινής ποινικής και διοικητικής νομοθεσίας και στο επίπεδο του Κανονισμού της Βουλής.

Η υποκατάσταση του κράτους, η διείσδυση σε ορισμένους θύλακες της Αστυνομίας, η αναζήτηση προσχημάτων για βίαιες ή αντικοινωνικές συμπεριφορές, δεν είναι ούτε αποδεκτή ούτε ανεκτή επιλογή. 

Και φυσικά, σε καμία περίπτωση η έννομη τάξη δεν ανέχεται ενθάρρυνση, οργάνωση ή κάλυψη εγκληματικών πράξεων βίας, στις οποίες Βουλευτές, στελέχη κομμάτων, μέλη διοίκησης κόμματος, είναι όχι απλά και μόνο ηθικoί, αλλά πολύ συχνά και φυσικοί αυτουργοί.

Τα μεγάλα ερωτήματα αφορούν την ίδια την κοινωνία, η οποία πρέπει ν' αντιληφθεί ότι η ανοχή απέναντι σε τέτοια φαινόμενα ή ακόμη περισσότερο το «φλερτ» με τέτοια φαινόμενα, οδηγεί όχι απλά και μόνο στο δημοκρατικό και θεσμικό αδιέξοδο, αλλά στην απόλυτη καταστροφή. Είναι ένα ανιστόρητο και επικίνδυνο παιχνίδι.

Τώρα που θα εισαχθεί όπως πρέπει, το ταχύτερο δυνατό, για ψήφιση το νομοσχέδιο για τη ρατσιστική βία, για τα ρατσιστικά εγκλήματα -που εκκρεμεί από την προηγούμενη Βουλή- να προστεθεί κεφάλαιο με το οποίο να τροποποιούνται όλες οι κρίσιμες διατάξεις του Ποινικού Κώδικα γύρω από τα θέματα αυτά. Γιατί πρέπει να απειλούνται κακουργηματικές ποινές, παρεπόμενες ποινές στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων, για μια σειρά από εγκλήματα.

Με την συσπείρωση όλων των δημοκρατικών δυνάμεων στην χώρα μας, καθώς και με την ευρωπαϊκή και διεθνή αλληλεγγύη, θα πετύχουμε σημαντικά αποτελέσματα. Σε αυτή την κατεύθυνση, κρίσιμη θα είναι η σωστή λειτουργία των εθνικών και των διεθνών θεσμών και, κυρίως, μια επιτάχυνση της πολιτικής ενοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε ομοσπονδιακή κατεύθυνση, που θα αποτελεί ορατό πρότυπο δημοκρατικής και διαφανούς λειτουργίας, αποτελεσματικής διαχείρισης, ειρηνικής και ισότιμης συνύπαρξης, με σεβασμό στην πολυμορφία και την διαφορετικότητα.

*Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας και διεθνολόγος, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ

Θόδωρος Τσίκας, πολιτικός επιστήμονας – διεθνολόγος, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ

Προσοχή στη ρητορική που δυναμώνει το μίσος…

Ξαναήρθαν στο νου μνήμες από την περίοδο, που αυτόκλητοι «τιμωροί», υποδυόμενοι ταυτοχρόνως τον εισαγγελέα, τον δικαστή και τον δήμιο, κατηγορούσαν, αποφάσιζαν ποινή θανάτου και την εκτελούσαν, για όποιον επέλεγαν χωρίς καν δικαίωμα απολογίας, κατοχυρωμένο από το σύστημα που οι ίδιοι κατάγγειλαν ως … καταπιεστικό!

Αυτός είναι ο ολοκληρωτισμός της τρομοκρατίας. Η πιο βάναυση καταπάτηση ανθρωπίνων δικαιωμάτων και μάλιστα του μεγαλύτερου, του δικαιώματος στην ζωή. Χωρίς έλεγχο, χωρίς θεσμικά αντίβαρα, με περιφρόνηση κανόνων, διαδικασιών, αρχών. Με μίσος για τις ανοιχτές κοινωνίες, τον διάλογο, την αντίθετη άποψη.

Δυστυχώς, πολλοί με την ρητορική τους δυναμώνουν αυτό το μίσος. Όταν μιλούν για «προδότες», «κυβέρνηση Τσολάκογλου» και «κατοχή», οδηγούν κάποιους -χωρίς να το επιθυμούν- στη βία, νομιμοποιώντας την «αντίσταση στην κατοχή»…

Χρειαζόμαστε συστράτευση δυνάμεων του δημοκρατικού συνταγματικού τόξου, στην αντιμετώπιση της βίας, απ’ όπου κι αν προέρχεται, προς όποιον και αν στρέφεται. Χωρίς μισόλογα, επεξηγήσεις, συμψηφισμούς. Γιατί η τρομοκρατία είναι ολοκληρωτισμός. Και πρέπει να ηττηθεί!

Restoring social justice through the tax on financial transactions


By Theodoros TSIKAS

Political Scientist
Central Committee member,
Panhellenic Socialist Movement-PASOK,
Greece


It is common knowledge that Greece is going through a deep economic and social crisis. Many people find themselves in a very difficult position due to financial problems. Recession deepens and unemployment rises. At the same time, no investment is taking place due to lack of liquidity. Social benefits have been reduced dramatically, affecting the most vulnerable population groups.

But the crisis doesn’t just involve Greece. Many countries not only in South Europe, but all over Europe, face a new bleak reality. It is undeniable that new tools are needed in order to deal with the new rising issues.

To my belief everyone knows that this tax is not a solution on its own. It is not adequate enough to restore social justice, but it is a positive step in the right direction, one major link in the chain. The taxpayers, the national private and public sectors should not be the only ones to pay for the crisis.

The imposition of a tax on all financial transactions should bring a significant amount of resources which could be used for promoting development, creating jobs and meeting social needs.

The effort to decrease financial instability and shift recourses out of the bloated international financial sector and into the real economy could also be enhanced. The proposal suggested today requires international and transnational cooperation.

Furthermore, the implementation of this tax is also a matter of justice, a matter of rebalancing the democratic decision making process on one hand and the international financial markets and transactions on the other. In other words the aim is to create a new framework of a clear – transparent democratic regulation of the markets, which will pass over the national borders.

To this direction, the international and intergovernmental organizations must play a very important role, by addressing the new inequalities and promoting a new strategy for growth, jobs and a new modern welfare state.

 

Πώς φτάσαμε ως εδώ!

Οι αιτίες της σημερινής κατάστασης είναι πολλές. «Εύκολες» απαντήσεις, ισοπεδωτικοί χαρακτηρισμοί, αφοριστικές εξηγήσεις, όχι μόνο δεν εξηγούν το πρόβλημα, αλλά ταιριάζουν στη νοοτροπία που μας οδήγησε εδώ.

Από τη μεταπολίτευση του 1974 πορευτήκαμε χωρίς σαφές και μακροπρόθεσμο σχέδιο με συμμετοχή της κοινωνίας, αλλά και χωρίς τακτικό θεσμικό έλεγχο ως προς την εφαρμογή του. Όποτε, κατά περιόδους, υπήρξαν προσπάθειες με οργάνωση και αποτελέσματα, έγιναν "από τα πάνω", αποκλειστικά.

Η κύρια πρακτική ήταν οι πελατειακές εξυπηρετήσεις. Οι πολιτικές ηγεσίες "εξαγόραζαν" την παραμονή στην εξουσία και οι πολίτες έδιναν, ως αντάλλαγμα, στήριξη ή ανοχή. Αυτό το πλέγμα συναλλαγής οδήγησε σε μια ιδιότυπη συναίνεση ως προς τις ακολουθούμενες πρακτικές, όσο αυτές ήταν αμοιβαία επωφελείς.

Όταν ακρίβυνε ο δανεισμός του αναγκαίου - γι΄αυτές τις εξυπηρετήσεις- χρήματος, ο ατομισμός και ο συντεχνιασμός δεν επέτρεψαν συλλογική προσπάθεια αντιστροφής. Όσοι ωφελήθηκαν από τη «μοιρασιά», άρχισαν να αντιδρούν στις αναγκαίες αλλαγές. Όμως, μόνο η απαλλαγή από αναχρονιστικές δομές και παρωχημένες νοοτροπίες, και όχι φυσικά η διατήρηση τους, μπορεί να δώσει διέξοδο.

Ριζική αλλαγή παραγωγικού μοντέλου



ΤΟΥ ΘΟΔΩΡΟΥ ΤΣΙΚΑ

Είναι στο χέρι της κοινωνίας να σωθεί, αν αυτή αντιμετωπίσει τις αιτίες της κρίσης. Την έξαρση των συντεχνιακών πρακτικών. Τις διαδεδομένες πελατειακές σχέσεις. Την αδιαφάνεια. Την ικανοποίηση κάθε αιτήματος όσων είχαν τη δύναμη να πιέσουν. Την ανοχή στην ανομία.

Όλα αυτά οδήγησαν σε μια χώρα που δεν παράγει, παρά ελάχιστα. Είχαν ως αποτέλεσμα την εξάρτηση της από τα δανεικά, όχι τώρα, αλλά εδώ και πολλά χρόνια. Και αντί τα δανεικά να χρησιμοποιηθούν για παραγωγικές δραστηριότητες, διοχετεύθηκαν στην άκρατη κατανάλωση.

Μόνο με ριζική αλλαγή παραγωγικού μοντέλου, ώστε να ξοδεύουμε λιγότερα από όσα παράγουμε, θα απαλλαγούμε από τις εξαρτήσεις των δανεικών. Προϋποθέτει τολμηρές μεταρρυθμίσεις στην διοίκηση, την οικονομία και το κοινωνικό κράτος. Απαιτεί συστράτευση και αλλαγή συνηθειών.

Δεν είναι εύκολο. Πρέπει να γίνει με τη μικρότερη δυνατή επιβάρυνση των αδυνάμων. Αλλά είναι ο μόνος δρόμος. Για να αποφύγουμε μια κατηφόρα, μπροστά στο τέλος της οποίας, η σημερινή δύσκολη κατάσταση θα μοιάζει παράδεισος ...

Άποψη: «Προοδευτικός συνασπισμός εξουσίας»

του Θόδωρου Τσίκα*

Η σημερινή τρικομματική κυβέρνηση συνευθύνης είναι η μόνη εφικτή συνεργασία που μπορεί να δώσει πλειοψηφία στη Βουλή, η οποία αναδείχθηκε στις τελευταίες εκλογές. Συνεργασία απαραίτητη, ώστε να υπάρξει η απαιτούμενη συναίνεση για μέτρα διάσωσης της χώρας.

Όμως, παράλληλα, πρέπει να αρχίσει αμέσως ένας ουσιαστικός πολιτικός και προγραμματικός διάλογος ανάμεσα στις δυνάμεις του προοδευτικού χώρου για την συγκρότηση μιας ευρύτατης, πολύχρωμης και πολυφωνικής, συμπαράταξης στο πρότυπο του ιταλικού κεντροαριστερού συνασπισμού της «Ελιάς». Σε αυτόν τον διάλογο μπορούν να συμμετάσχουν το ΠΑΣΟΚ, η «Δημοκρατική Αριστερά», οι Οικολόγοι-Πράσινοι, δυνάμεις του ριζοσπαστικού Κέντρου, πολιτικές κινήσεις του μεταρρυθμιστικού χώρου, ομάδες προοδευτικών πολιτών και ανένταχτες προσωπικότητες.

Αν υπάρξουν η πολιτική βούληση και οι αναγκαίες πρωτοβουλίες, μια τέτοια δύναμη είναι απολύτως ρεαλιστικό να συγκροτηθεί. Η διαμόρφωση ενός συνεκτικού πολιτικού σχεδίου προοδευτικής διακυβέρνησης, καθώς και ενός προγράμματος  ριζικών τομών και σύγχρονων μεταρρυθμίσεων -σε κράτος, οικονομία και κοινωνία- μπορεί να ωθήσει στην συγκρότηση μιας νέας κοινωνικής και πολιτικής πλειοψηφίας. Οι πολίτες περιμένουν…!

* Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ

Ανασύνταξη! Όχι Διάλυση… του Θ. Τσίκα

 

Δημοσιεύτηκε στις Σάββατο, 10 Νοεμβρίου 2012 18:34

H υπερψήφιση του νέου πακέτου μέτρων αποτελεί το τέλος μιας περιόδου. Είναι οι επώδυνες και δυσβάστακτες συνέπειες για τους πολίτες, εξαιτίας της ανεπάρκειας του πολιτικού συστήματος αλλά και της αδυναμίας της κοινωνίας, στην προώθηση των ώριμων αλλαγών. Παρά την δυσφορία και την οργή, ένα σημαντικό μέρος της κοινωνίας έχει "προ-εισπράξει" την επιβολή των μέτρων.

Το ζητούμενο είναι να μην χρειαστεί νέο πακέτο μέτρων. Αυτό προϋποθέτει, ότι ο χρόνος που "κερδίζεται", θα αξιοποιηθεί εντατικά για την υλοποίηση των ριζικών μεταρρυθμίσεων. Επαναδιαμόρφωση πολιτικού χάρτη, ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος, αναμόρφωση θεσμών, νέος εκλογικός νόμος, ευέλικτο κράτος, αποτελεσματική Δικαιοσύνη, συγχώνευση οργανισμών, αναπτυξιακά μέτρα και σύγχρονη κοινωνική πολιτική πρέπει επειγόντως να προχωρήσουν μαζί με την δημοσιονομική εξυγίανση.

Ό,τι κράτησε την χώρα μας πίσω, ήρθε η ώρα να φύγει ή να αναμορφωθεί ριζικά. Χρειάζεται τόλμη και σχέδιο. Και κυρίως μια ευρεία κοινωνική συσπείρωση, που παρά τις διαφορετικές απόψεις, θα αποτελέσει την κινητήρια δύναμη. Ανασύνταξη, όχι διάλυση...!

* Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, στέλεχος του ΠΑΣΟΚ

Η επανεκλογή Ομπάμα για ΗΠΑ, Ευρώπη, κόσμο και Ελλάδα



Η επανεκλογή του Μπάρακ Ομπάμα θα σημάνει συνέχιση οικονομικής πολιτικής "κεϋνσιανού τύπου" με αμερικανικές ιδιαιτερότητες, όταν η κυρίαρχη σκέψη στην Ευρώπη παραμένει προσκολλημένη στη νομισματική ορθοδοξία. Δηλαδή, κρατικός παρεμβατισμός για διάσωση θέσεων εργασίας, στήριξη της μεταρρύθμισης στην Υγεία, πιο προοδευτική κατανομή του φορολογίας στους πλούσιους, μεγαλύτερη έμφαση στην περιβαλλοντική προστασία, ένταξη των μεταναστών, μέριμνα για τις μειονότητες.

Ο Ομπάμα είναι θιασώτης της διεθνούς συνεργασίας και του σεβασμού των συμμάχων των ΗΠΑ, ιδίως με τους Ευρωπαίους. Δεν προσφεύγει εύκολα σε μονομερείς ενέργειες και στρατιωτική δράση, τουλάχιστον πριν εξαντληθούν οι εναλλακτικές δυνατότητες. Έχει πιο ισορροπημένη θέση στο Μεσανατολικό πρόβλημα, σε σχέση με προηγούμενους προέδρους.

Καθώς η Ελλάδα διέρχεται κρίση, ο σημερινός Aμερικανός πρόεδρος έχει παρέμβει επανειλημένα και δραστικά στην Α. Μέρκελ και άλλους Ευρωπαίους ηγέτες, για επείγουσα στήριξη της χώρας μας. Αξιοποίησε το μεγάλο ειδικό βάρος των ΗΠΑ στο ΔΝΤ για σημαντική οικονομική βοήθεια και υπέρβαση των αγκυλώσεων και καθυστερήσεων της συντηρητικής πλειοψηφίας της Ε.Ε. Γεγονός που καθιστά την επανεκλογή του σημαντική ανακούφιση.

ΠΟΙΟΣ ΦΤΑΙΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ "ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ";

Είναι γνωστό ότι η «χρυσή αυγή» (ΧΑ) υπάρχει εδώ και χρόνια. Αποτέλεσε μάλιστα την ακραία εκδοχή του κλίματος εθνικισμού, ρατσισμού, ξενοφοβίας, μισαλλοδοξίας, καχυποψίας για κάθε τι διαφορετικό, περιχαράκωσης και απομονωτισμού που δημιουργήθηκε την δεκαετία του '90.

Όμως, η τωρινή ανάπτυξη της επιρροής της αποτελεί έκφραση ενός επεκτεινόμενου φαινομένου εκφασισμού της κοινωνίας μας.

Οι αποδοκιμασίες υποκαθιστούν τον διάλογο, οι πέτρες τα επιχειρήματα, οι βιαιοπραγίες την αντιπαράθεση ιδεών. Όλα κινούνται στην σφαίρα της μανιχαϊστικής διχοτόμησης «καλό-κακό».

Όταν κατέχεις το απόλυτο «καλό», δίνεις χέρι σε συμμάχους εναντίον του διαβολικού «κακού»· όταν θεωρείς ότι η χώρα σου βρίσκεται «υπό κατοχή», ανέχεσαι οποιονδήποτε αγωνίζεται κατά του ίδιου στόχου...

Αλλά, δυστυχώς, η νομιμοποίηση της ΧΑ έγινε στις πλατείες των «αγανακτισμένων».

Εκεί καθημερινά υπήρχε ώσμωση ιδεών μεταξύ αντιεξουσιαστών, αριστεριστών, ΣΥΡΙΖΑ, διαφόρων ακτιβιστών, παραεκκλησιαστικών, εθνικιστών και ακροδεξιών. Παρά τις σημαντικές διαφορές μεταξύ τους, εκεί ανέπτυσσαν τις θεωρίες τους για ύπαρξη συνωμοσίας κάποιων εναντίον της χώρας. Μούντζωναν τη βουλή, αποκαλούσαν «προδότες» τους πολιτικούς, απειλούσαν με «Γουδί», έστηναν κρεμάλες !

Μα, αυτά δεν ήταν πάντα τα ιδεολογήματα, οι πρακτικές και τα συνθήματα του φασισμού ;

* Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής του ΠΑΣΟΚ

Η πολιτική διαδρομή της σοσιαλιστικής διεθνούς / του Θόδωρου Τσίκα    Μάρτιος 02 2006

Η εκλογή του Γιώργου Παπανδρέου ως προέδρου της «σοσιαλιστικής διεθνούς», που έγινε στη σύνοδο του συμβουλίου της οργάνωσης στις 30 Ιανουαρίου στην Αθήνα, αποτελεί γεγονός σημαντικό τόσο για το ΠΑΣΟΚ, όσο και για την Ελλάδα.

Και αυτό διότι η «σοσιαλιστική διεθνής» είναι η μεγαλύτερη και παλαιότερη πολιτική οργάνωση στον κόσμο.

Έχει, λοιπόν, ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε την ιστορία και την πολιτική διαδρομή της, την οποία μπορούμε να χωρίσουμε σε τρεις περιόδους.

Πρώτη περίοδος

 Η «νέα» σοσιαλιστική διεθνής (ΣΔ) ιδρύθηκε το 1951 στο «συνέδριο της Φρανκφούρτης», στη δυτική Γερμανία.

Η πρώτη, αυτή, φάση χαρακτηρίζεται από τον πρωταγωνιστικό ρόλο, μέσα στη ΣΔ, των μεγάλων παραδοσιακών σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων της δυτικής Ευρώπης , κυρίως της βόρειας και της κεντρικής (γερμανικό SPD, Σουηδοί σοσιαλδημοκράτες, Αυστριακοί κ.λπ).

Κόμματα με ισχυρή οργάνωση, με σημαντική παρουσία και στο προπολεμικό πολιτικό σκηνικό, με μεγάλη επιρροή και σημαντικούς δεσμούς με τα εργατικά συνδικάτα -κάτι ιδιαιτέρως σημαντικό, αφού η δυτική Ευρώπη βρίσκεται στη διαδικασία της μεταπολεμικής ανασυγκρότησης με αιχμή την βαριά βιομηχανία.

Είναι η εποχή της οικοδόμησης του κράτους πρόνοιας (που στηρίζεται στην κεϊνσιανή θεωρία, που ασπάζονταν οι σοσιαλδημοκράτες).

Η ΣΔ και τα κόμματα που την απαρτίζουν, προσπαθούν να συγκροτήσουν μια συγκεκριμένη ταυτότητα.

Τα κόμματα αυτά βρίσκονται κατά συντριπτική πλειοψηφία στην αντιπολίτευση και κάνουν προσπάθειες να γίνουν αποδεκτά ως κυβερνητικοί εταίροι στις χώρες τους.

Είναι η εποχή του ψυχρού πολέμου.

Τα σοσιαλιστικά, σοσιαλδημοκρατικά κι εργατικά κόμματα θεωρούνται ύποπτα για ανεκτικότητα προς το σοβιετικό στρατόπεδο.

Την ίδια στιγμή, τα προσδεδεμένα στη Σοβιετική Ένωση κομμουνιστικά κόμματα θεωρούν την σοσιαλδημοκρατία «δούρειο όππο του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού και του καπιταλιστικού συστήματος».

Παραλλήλως αρχίζει η σταδιακή συγκρότηση των θεσμών της ευρωπαϊκής ενοποίησης, με πρωτοβουλία των συντηρητικών δυνάμεων, την οποία πολλές σοσιαλιστικές δυνάμεις βλέπουν με ουδετερότητα, έως άκρα επιφυλακτικότητα.

Παρά τις δυσκολίες, ορισμένα σοσιαλιστικά κόμματα αναλαμβάνουν σταδιακά κυβερνητικές ευθύνες.

Η ταυτότητά τους συγκροτείται γύρω από το αίτημα για διασφάλιση της ειρήνης, τις πρωτοβουλίες για αμοιβαίο πυρηνικό αφοπλισμό και την ύφεση ανάμεσα στις δύο υπερδυνάμεις.

Η δεκαετία του 1970 χαρακτηρίζεται από τις δράσεις της ΣΔ και των μελών της με αυτή τη θεματολογία.

Είναι η εποχή της «οστ-πολιτίκ» του Γερμανού καγκελάριου Βίλι Μπραντ (Willy Brandt) -ο οποίος και εκλέγεται πρόεδρος της ΣΔ το 1976- και λίγο αργότερα αντίστοιχων πρωτοβουλιών του Σουηδού πρωθυπουργού Ούλοφ Πάλμε (Olof Palme).

Η πτώση των φασιστικών δικτατοριών στη νότια Ευρώπη μετά το 1974 -Πορτογαλία, Ελλάδα, Ισπανία- παρέχει ένα νέο πεδίο στη ΣΔ, η οποία διευρύνει την παρουσία της.

Σιγά-σιγά τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα αρχίζουν να βλέπουν πολύ πιο θετικά την ευρωπαϊκή ενοποίηση και να παρεμβαίνουν ενεργά στις διαδικασίες της.

Η πρώτη αυτή φάση της ΣΔ χαρακτηρίζεται από «ευρωκεντρισμό».

Παρόλα αυτά, η οργάνωση διατηρεί ισχυρή επιρροή στη λατινική Αμερική.

Οι σχέσεις με τις δυνάμεις της περιοχής είναι αντιφατικές.

Από την μία, τα κόμματα της λατινικής Αμερικής έχουν ανάγκη τη στήριξη της ΣΔ στις δύσκολες συνθήκες της περιόδου εκείνης.

Από την άλλη, λόγω των ιδιαιτεροτήτων τους, θεωρούν ότι η κυρίαρχη πολιτική της ΣΔ είναι λιγότερο «ριζοσπαστική» απ, όσο θα επιθυμούσαν.

Αλλά και η ΣΔ φοβάται ότι ακραίες φωνές στις δυνάμεις αυτές, θα «ενοχοποιήσουν» τα κόμματα της δυτικής Ευρώπης, μέσα στις κοινωνίες τους.

Ταυτοχρόνως όμως, η συμμετοχή λατινοαμερικανικών κομμάτων είναι ο παράγοντας που κατά κύριο λόγο την καθιστά «διεθνή», και όχι μία κατά βάση «ευρωπαϊκή» οργάνωση.

Δεύτερη περίοδος

 Η δεύτερη φάση στη διαδρομή της ΣΔ αρχίζει το 1989.

Η πτώση των ολοκληρωτικών, κομμουνιστικών καθεστώτων της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης και η διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης, δημιουργούν νέες συνθήκες και δυνατότητες.

Φαίνεται ότι κλείνει το κεφάλαιο που είχε ανοίξει με το σχίσμα του εργατικού κινήματος και την διάσπαση της Β, διεθνούς τη δεκαετία του 1920, όταν αποχώρησαν οι δυνάμεις που συγκροτήθηκαν σε κομμουνιστικά κόμματα και δημιούργησαν την Γ, διεθνή.

Η στρατηγική του δημοκρατικού σοσιαλισμού, μέσω ειρηνικών διαδικασιών, του κοινοβουλευτικού δρόμου και των μεταρρυθμίσεων βγαίνει νικήτρια σε βάρος αυτής των μπολσεβίκων και όσων τους ακολούθησαν.

Οι σύγχρονες σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις απομακρύνονται από τις κρατικιστικές πολιτικές που αποδείχθηκαν αδιέξοδες και προσανατολίζονται στην κοινωνική οικονομία της αγοράς.

Ο Βίλι Μπραντ παραδίδει την προεδρία της ΣΔ στο Γάλλο πρώην πρωθυπουργό Πιερ Μορουά (Pierre Mauroy) το 1992.

Ως επακόλουθο αυτών των εξελίξεων, το κύρος της ΣΔ και της σοσιαλδημοκρατίας ανεβαίνει αισθητά.

Μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση πολλαπλασιάζονται συνεχώς τα σοσιαλιστικά κόμματα που κυβερνούν και κάποια στιγμή γίνονται πλειοψηφία (13 στα 15 κράτη-μέλη).

Πολλά κόμματα που δημιουργούνται στις χώρες της ανατολικής Ευρώπης, δίνουν μάχες για να αποκτήσουν σχέσεις ή να συνεργαστούν με τη ΣΔ, ακόμα και να γίνουν μέλη της.

Σ, αυτά περιλαμβάνονται κόμματα που ήταν κομμουνιστικά και απλώς μετονομάζονται (απέναντι στα οποία η ΣΔ είναι από επιφυλακτική έως αρνητική) αλλά και δυνάμεις που προχωρούν σε σοβαρούς μετασχηματισμούς, ριζικό εκσυγχρονισμό και βαθιά ανανέωση.

Δημιουργούνται και νέα κόμματα κεντροαριστερής κατεύθυνσης, ορισμένα από τα οποία αποφεύγουν τη χρήση του όρου «σοσιαλιστικό», που είναι ταυτισμένος στη συνείδηση σημαντικού τμήματος των λαών αυτών με τον κομμουνιστικό ολοκληρωτισμό.

Στο ρευστό και ασταθές πολιτικό τοπίο αυτών των χωρών, η ΣΔ προσπαθεί με προσεκτικά βήματα να διευρύνει την επιρροή της.

Αποτελέσματα της πτώσης του τείχους φαίνονται και στη δυτική Ευρώπη.

Δυνάμεις της ανανεωτικής, δημοκρατικής αριστεράς -πέραν της παραδοσιακής σοσιαλδημοκρατίας- που είχαν από χρόνια συγκρουστεί με το σοβιετικό μοντέλο, συμμετέχουν ή συγχωνεύονται στη σοσιαλδημοκρατική οικογένεια.

Αυτό συμβαίνει σε διάφορες χώρες, με πιο σημαντική περίπτωση αυτή της Ιταλίας, όπου οι σημερινοί «δημοκράτες της αριστεράς» (μετεξέλιξη του μεγαλύτερου κομμουνιστικού κόμματος της δύσης) προσχωρούν στη ΣΔ.

Αλλά και στις άλλες ηπείρους, η αναδιαμόρφωση του πολιτικού χάρτη οδηγεί πολλές πολιτικές δυνάμεις της αριστεράς (ανάμεσά τους και εθνικοαπελευθερωτικά κινήματα του τρίτου κόσμου που μετεξελίσσονται σε πολιτικά κόμματα) να γίνουν μέλη ή παρατηρητές της ΣΔ.

Εξάλλου, αρχίζουν πιο συστηματικές σχέσεις με το «Δημοκρατικό κόμμα» των ΗΠΑ.

Τα μέλη της ΣΔ από 101 κόμματα το 1989, φτάνουν σήμερα τα 161 και καλύπτουν ολόκληρο τον πλανήτη.

Η ίδια η ΣΔ μεταλλάσσεται: δεν αποτελεί πλέον ένα στρατόπεδο ιδεολογικής ενότητας μόνο για όσους χωράνε σε μια «στενή» ερμηνεία της παραδοσιακής σοσιαλιστικής-σοσιαλδημοκρατικής εκδοχής.

Τείνει να εξελιχθεί σε μια παγκόσμια «ομπρέλα» της ευρύτερης, πολύμορφης και πολύχρωμης κεντροαριστεράς.

Ήδη από αρκετές χώρες δε συμμετέχει μόνο ένα κόμμα αλλά δύο και -από ορισμένες- τρία, εκφράζοντας ένα μεγάλο πολιτικό-προγραμματικό εύρος, χωρίς αποκλειστικότητες, στηριγμένο σε κοινές αξίες.

Η δράση της Σ.Δ. αρχίζει να στρέφεται στις περιφερειακές ολοκληρώσεις και συνεργασίες (Ευρώπη, βόρεια-νότια Αμερική, Αφρική, Ειρηνικός), στην επίλυση περιφερειακών διενέξεων (Μέση Ανατολή, Βαλκάνια, Καύκασος), στον εκδημοκρατισμό χωρών και στην παρατήρηση εκλογικών διαδικασιών.

Πολλές από αυτές τις δραστηριότητες συνεχίζονται και στη σημερινή περίοδο.

Τρίτη περίοδος

Η τρίτη φάση, η σημερινή, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αρχίζει μαζί με τον 21ο αιώνα και την δεύτερη χιλιετία.

Ο Πορτογάλος πρωθυπουργός Αντόνιο Γκουτιέρεζ (António Guterres) αναλαμβάνει πρόεδρος το 1999.

Το, τελευταίο, 22ο συνέδριο της ΣΔ γίνεται το 2003, στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας.

Η περίοδος αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως η φάση της προχωρημένης παγκοσμιοποίησης στη δράση της ΣΔ.

Η ΣΔ είναι θεσμικός (συμβουλευτικός) συνομιλητής του ΟΗΕ.

Αναπτύσσει σιγά-σιγά δράσεις επικεντρωμένες στη δημοκρατική διακυβέρνηση και τους θεσμούς της παγκοσμιοποίησης.

Ενισχύει την ενασχόλησή της με τα οικουμενικά προβλήματα, όπως περιβάλλον, ανθρώπινα δικαιώματα, παγκόσμια οικονομία και βιώσιμη ανάπτυξη, μετανάστευση, φτώχεια και χρέη των αναπτυσσόμενων χωρών, επιδημίες, θανατική ποινή, ισότητα των φύλων και βία κατά των γυναικών κ.λπ. για τα οποία διοργανώνει διασκέψεις και ειδικές καμπάνιες.

Δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τη μεταρρύθμιση του ΟΗΕ (και γενικότερα των διεθνών οργανισμών, όπως της «παγκόσμιας τράπεζας» και του «διεθνούς νομισματικού ταμείου»), με χαρακτηριστική την ιδιαίτερη συνάντηση στη Νέα Υόρκη μεταξύ των σοσιαλιστών αρχηγών κρατών και κυβερνήσεων που συμμετείχαν στην τελευταία γενική συνέλευση του οργανισμού.

Σημαντική ήταν η παρέμβασή της στην τελευταία σύνοδο του «παγκόσμιου οργανισμού εμπορίου» στο Χονγκ-Κονγκ και η συνάντηση σοσιαλιστών ηγετών με τον γενικό διευθυντή του.

Η ΣΔ δίνει πλέον ιδιαίτερη σημασία στη αναδυόμενη «κοινωνία των πολιτών», στις μη-κυβερνητικές οργανώσεις και στα κοινωνικά κινήματα, προωθώντας συνεργασίες και συμμετέχοντας σε διοργανώσεις τους.

Η φάση αυτή μόλις άρχισε .

Η διαμόρφωση των χαρακτηριστικών της και το νέο στίγμα της ΣΔ εναπόκειται στον σχεδιασμό και τις πρωτοβουλίες που θα αναληφθούν την αμέσως επόμενη περίοδο.

Ο Θόδωρος Τσίκας είναι πολιτικός επιστήμονας-διεθνολόγος, μέλος της γραμματείας διεθνών σχέσεων του ΠΑΣΟΚ.